Szkoła jako miejsce obowiązkowo wpisane w życie każdego dziecka stanowi niewątpliwie jeden z kluczowych obszarów jego doświadczeń życiowych. To w nim jednostka wchodzi w bezpośrednie relacje warunkujące jej aktywność i wytwarzanie kapitału społecznego. Podstawą relacji osoby ze środowiskiem są stałe wzajemne procesy transakcyjne. Całość relacji społecznych w szkole, a także cechy środowiska szkolnego można zdefiniować pod pojęciem klimatu szkoły. Niestety w przestrzeń szkolną na stałe wpisuje się też zjawisko agresji i przemocy. Dotyka ona wszystkich uczniów, ale uczniów z niepełnosprawnością dotyczy znacznie częściej. Biorąc pod uwagę, że obecnie w Polsce system organizacji kształcenia dzieci z lekką niepełnosprawnością intelektualną, umożliwia im realizację obowiązku szkolnego w trzech formach kształcenia: segregacyjnego, integracyjnego i inkluzyjnego, ważne wydaje się określenie postrzegania przez nich klimatu szkoły w poszczególnych przestrzeniach szkolnych. Prezentowana publikacja stanowi próbę odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób postrzeganie przez uczniów z lekką niepełnosprawnością intelektualną poszczególnych wymiarów klimatu szkoły determinuje poziom doświadczania i stosowania agresji i przemocy szkolnej w trzech formach kształcenia, z ktorej wynikają praktyczne przesłanki do wyznaczenia efektywnych działań profilaktycznych zapobiegających temu zjawisku.
