Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Policzkijąpaliły,awgłowiehuczało.
–Karle!–zatrzęsłamężem.–Maszwstać…
–Co?–zachrypiałKarel.–Cosiędzieje?
–Johankazałmicięobudzić.
–Johan?Czegochce?
–Niewiem.
Agnesusiadłanałóżku.Byławściekła.Liczyłasięztym,żebędzie
musiałasłuchaćteściówimęża.AleczyJohanteżjejbędzie
rozkazywać?
Karel,czkając,wygrzebałsięjakośzłóżka.Agnesobserwowała
gozezłością.Powiniensięzaniąwstawić.Zamiasttegojestpijany,
ledwochodzi,wyglądajaksiedemnieszczęść.Agnesprzeszedł
dreszcz.Tendomprzyniesiejejnieszczęście.Jesttutajniecałydzień,
ajużodczułatyleniechęci…Teściowajejnienawidzi,Johan
prowokuje,aKarel,jaksięwydaje,niematunicdopowiedzenia.
Rozkazujemunawetjegomłodszybrat.
Karelwkońcuodświeżyłsięnatyle,bymócwyjśćdokuchni.
–Dzieńdobry–grzeczniepozdrowiłmatkęibrata.
Agnesnalałamudokubkameltęichciałapodaćchleb,ale
teściowająubiegła.Agneszacisnęłazęby,wzięłaswójkubekiznowu
usiadłaprzypiecu.
–Śpiszjakpan–wyrzucałKarlowiJohan.
Agneszezdziwieniemspostrzegła,żeKarelspuszczagłowę.
Wstydzisię?
–Wiesz,żemusimyzrobićwszystko,żebyśmymoglitamiść
popołudniu.
–Gdzie?–zapytałaAgnes.
–Mamyswojeobowiązki…
–Obowiązki?Jakie?Przecieżmojarodzinaprzyjedzie
napoprawiny.
