Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niedawno.Totrzyaktówka,zaczynasięoósmej,akończy
grubopodziesiątej,tymbardziejżeDygas[4]prawie
zawszebisuje.AWolfferdorffzginąłokołodziewiątej
trzydzieści,więcalbowyszedłpopierwszymakcie,albo
wogóleniebyłnaprzedstawieniu.Biletycoprawda
nieprzedarte,aletojeszczenierozstrzygakwestii,
boczasem,jakdużoosóbzbierzesięprzywejściu,bileter
możekogośpominąć.
–Wiem.Sąnawetspryciarze,którzywtymcelurobią
sztucznytłok.Ciekawym,dlakogobyłdrugibilet.
Roześmiałasię.
–Jateżciekawam.Cóż,Sarenko.
Cherchez
lafemme
[5].
WIĘCEJŚWIATŁANAOSTATNIECHWILEWOLFFERDORFFA
RZUCIŁOZEZNANIEJANADROŻDŻA,dorożkarza,który,
czekającażzostanieprzesłuchany,zdążyłjużpodrzeć
nabibułkidopapierosówcałąpierwsząstronę„Kuriera
Czerwonego”
.
Wdrapałamsięnakoziołiusiadłamobokniego,amój
szefznotesemstanąłprzykońskimzadzie.
–Jasiępytam,ktomizapłacizapostój,bochybajuż
niepasażer.–Dorożkarzbatemwskazałbramę
rozświetlanąbłyskamimagnezji,kiedyKociubaireporter
z„Ikaca”nazmianęfotografowalinieboszczyka.–Drugą
godzinętkwiętujakgłupi,aprzecieżsobotniwieczór
towmoimfachużyłazłota.Nierazwięcejsięzarobiniż
przezcałytydzień.
IgnorującpotępieniewoczachSarny,dałampanu
Drożdżowidolara.
–Zawszemówiłem,żejakpolicjazaczniezatrudniać
dziewczyny,tostaniesiębardziejludzka–powiedział
ichuchnąłnabanknot.
Jegosłownictwoiemisjagłosuświadczyły,żeniejest
człowiekiemzupełnieprostym.Możejakiśzredukowany
urzędnik,pomyślałam.
