Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Atrakcyjnytekstmusispełniaćnastępującekryteria:
pierwsze–przeczytanypowinienuporczywienarzucaćsię
mojejpamięci,niekonieczniefabułączypostaciami.
Tomogąbyćnawetdetale,jakieśporównania,metafory,
cośnietypowego:
Podczaswojnywichgospodarstwo
trafiłabomba,całarodzinaspłonęłaibabkapopadła
wobłęd.Wtedyjedenlekarzzaleciłjej,żebychodziłapod
wiatr,podchłodnyrześkiwiatr,itojejpomogło
(E.
Tode)[1].Drugie–tekstniemożebyćzbytdaleki
odmoichdoświadczeń.Chcęmiećwrażenie,żeijatam
byłam,miódiwinopiłam,tosamoczułamimówiłam:
Raz,pamiętam,spytałaśmnie:„Czywiesz,cojesttam,
gdziesiękończyPołocka?”.Skuliłemsię,nawettrochę
przeląkłem,alezuporempatrzyłaśmiwoczy:„No,
powiedz,wiesz?”.„Ależoczywiście–mówię–las,tam
jestlas,acoinnego?Ijeszcze…”„Wcalenie.
–Gwałtowniepokręciłaśgłową,zatymgestemtęsknię
chybateraznajbardziej.–Tamsątylkonieboimgła,
rozumiesz?”
(J.Kunčinas)[2].Trzecie–podczasczytania
namomentlubdłużejmuszęstracićkontakt
zrzeczywistością:
(…)jesiennesłońcepokryłojejkolana
cienkąwarstewkąświatła.Niewiadomoskądprzyfrunął
maleńkimotyl,trzepotałnadnaminerwowoibezładnie
jakskrawekpapierunalekkimwietrze.Chwilępowirował,
przysiadłjejnapiersi,odpoczął,poczymodfrunął
izniknąłnamzoczu.Kiedymotylodleciał,dziewczyna
wydałamisięnagleniecostarsza
(H.
Murakami[3]).Czwarte–opowiadaniepowinnoujawniać
noweobliczetego,codobrzeznanelubwręczbanalne:
Pierwszyrazwtedyuderzyłomnieto,żeokobiecienic
powiedziećniemożna;spostrzegłem,gdyopowiadali
oniej,jakskąpojątraktowali,jaknazywaliiopisywali
innych,okoliczności,miejsca,przedmioty,ażdopewnego
punktu,gdzietowszystkokończyłosięłagodnieijakoby
ostrożnie,kończyłolekkim,niepodkreślanymnigdy
zarysem,któryzamykałją
(R.M.Rilke)[4].Piąte…Gdy
tylkousiłujęwyrazićmyśldokońca,wpadamwpanikę.
Wszelkieformułowaneprzezemnietwierdzeniaokazują
sięsporneiulotne.Prawdaostatecznastajesię
