Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ależoczywiście,miłonambędziepanapowitać
wnaszymtowarzystwie.
Następnegodniawymienionotesamegrzeczności
iukłony,odnotowanorównysukcesorazsatysfakcję,
cosprawiło,żeprocesmalowaniabyłwartkiiradosny.
Wszyscyoglądającypodziwialiobraz,aletopanEltonnie
ustawałwzachwytachibroniłdziełaprzedwszelką
krytyką.
–PannaWoodhousedodałaswojejprzyjaciółceurody
tam,gdziejejbrakowało–stwierdziłapaniWeston,nie
podejrzewajączupełnie,iżzwracasiędomłodzieńca
zakochanego.–Spojrzeniezostałooddanebardzo
przekonująco,jednakpannaSmithniematakichbrwi
irzęs.Jestto,niestety,mankamentjejoblicza.
–Takpaniuważa?–odparłjejrozmówca.–Niemogę
siętuzpaniązgodzić.Wedługmniejesttopodobizna
wiernawkażdymszczególe.Jeszczenigdyniewidziałem
takwiernejpodobizny.Winęzapewneróżnicenależy
zrzucićnacień.
–Zawysokąjąnamalowałaś,Emmo–odezwałsiępan
Knightley.
Emmaotymwiedziała,jednakniemiałazamiarusię
doniczegoprzyznawać.PozatympanEltondodał
zsympatią:
–Onie!Zdecydowanieniejestzbytwysoka.Proszę
zwrócićuwagęnapozycjęsiedzącą,przeztowygląda
niecoinaczej,aproporcjeprzecieżmuszązostać
zachowane.Proporcje,odpowiedniaperspektywa.Onie!
Odrazuwidać,jakiegowzrostujestpannaSmith!Tak,
tak,zdecydowanie!
–Toślicznyobraz–stwierdziłpanWoodhouse.–
Ślicznienamalowany!Jakwszystkietwojeobrazy,moja
droga.Nieznamnikogo,ktomalujerówniepiękniejakty.
