Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Oświatło–padłaodpowiedź.AleudzieliłajejnieJagoda,tylko
Klara.
Bolekpokiwałgłową,potargałlalkępojejrudejczuprynieisięgnął
pofarmeraJacka–kukiełkęprzypominającąniecoKulfona,którąmiał
przyjemnośćgrać.Popatrzyłjejgłębokowoczy.Robiłtakzawsze,gdy
brałjądorąk,jakbypytałopozwolenienawspółpracęiwspółistnienie
przezkolejnesekundy,minuty,godziny.Dopieropochwililalkaożyła
wdłoniachmężczyzny.
–Cośnietakzoświetleniem?–wyszeptałainieoczekiwanie
czknęła.
–Nie,cośty–zaszczebiotałaKlara,jakbypróbawcalenie
dobiegłakońca.–Pstryczkidziałają.Słyszałam,jakwłączałeś
iwyłączałeś,tylkożejachybadziśmamklapkinaoczach.
–Tyiklapki?–Jacksięzdziwił.–Toniepojęte!Tynigdynie
bierzesznicdosiebie.Czytonietyzazwyczajmawiasz:„Tonieja!”?
–Nie,myliszmniezkimś.–Klaranieustępowała.–Nawetwiem
zkim,zJagodą.
Kukiełkazachichotała,Jackzawtórował,aBolekwiedział,żeznów
poniósłporażkę.
–Możezdejmieszokulary?–spytałfarmerJacktrochęnaiwnie,
ponieważnicinnegonieprzyszłomudogłowy.
–Wtedybędziezajasno–odrzekłaKlaragłosemJagody.
Bolekodłożyłkukiełkę.UkłoniłsięniskoJagodzieiKlarzejak
miałwzwyczaju,okazującszacuneksztuce,teatrowi,kolegom
pofachuiswojejwielkiejmiłościdozawodu.Odwróciłsięnapięcie
iwyszedł,zostawiającjesamnasamzoczekiwaniemnamagię.Lecz
tadziśsięniezjawiła.
–Czasnasgoni.–TaksówkarzHilarywszedłniepostrzeżenie
izatrzymałsiętużobokdrzwi.–Kurszarazmam.
–Kurspodmójadres,jakmniemam–powiedziałatymrazem
