Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mamjegdzieś;alezdajemisię,żeonmarację.
Potemjeszczeczwarty,któregogłosuBernardnie
poznaje:
–Jaktylkocościęnienudzi,tocisięwydaje,
żetojestpowierzchowne.
Pierwszyodrzucił:
–No,jeżelimyślisz,żekażdyidiotamożebyć
zabawny...
–Chodź!–powiedziałnagleBernard,szybkoująwszy
Oliwierazaramię.Odprowadziłgookilkakroków.
–Powiedzmiprędko,spieszęsiębardzo.Mówiłeś
mikiedyś,żenieśpisznatymsamympiętrze,cotwoi
rodzice?
–Pokazywałemciprzecieżdrzwimojegopokoju.
Wychodząprostonaschody,opółpiętraponiżejnaszego
mieszkania.
–Mówiłeś,żetwójbratsypiatamtakże?
–Jerzy?Tak.
–Jesteścietamsamiwedwójkę?
–Tak.
–Czymałyumiemilczeć?
–Jeżelitrzeba.Dlaczego?
–Słuchaj:porzuciłemdom.Alboprzynajmniejporzucę
godziświeczorem.Niewiemjeszcze,cozsobązrobię.
Czymożeszprzyjąćmnienajednąnoc?
Oliwierpobladł.Wzruszeniejegobyłotakwielkie,
żeniemógłspojrzećnaBernarda.
–Dobrze–odpowiedział–aleniezjawiajsięprzed
