Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
20
Rzeczywistośćtelewizyjnychdyskursów–fenomenologiatelewizyjnegomedium
Rzeczywistość,stającsięcorazbardziejniezrozumiaładlaczłowieka,powoduje,
żeszukaontakichobszarówdlawłasnejegzystencji,któreumożliwiąmupoznanie
regułsystemu,awkonsekwencjiuproszcząporuszaniesięponim.Rzeczywistość
telewizyjnaoferujetakikonwencjonalnysystemregułikonwencji,któreporząd-
kująnietylkojejwłasnyobszar,dającwytchnieniewidzom,alerównieżdopew-
negostopniapomagajązrozumiećrzeczywistość,doktórejsięodnoszą.Opisując
mechanizmyfunkcjonowaniakulturypopularnejorazmediów,MarekKrajewski
wprowadzapojęciekulturytransparencji(Krajewski2003:166-204).Uważaon,że
corazwięcejobszarówspołecznegoiprywatnegożyciajestupublicznianych,przez
cowywierająonewpływnadoświadczeniajednostki.Pozwalasięludziomuczest-
niczyćwzdarzeniach,doktórychwcześniejniemielidostępu,którebyłyprzednimi
ukryte.Dziejesiętakwdużymstopniudziękimediom.Widzowiemogącorazwięcej
samizobaczyćidoświadczyćdziękiprzekazommedialnym.Ludziecoprawdawi-
dząiwiedząwięcejdziękimediom,alenieoznaczato,żewięcejrozumieją.Sama
wiedzamożejednakwywoływaćlękiiburzyćspokójwcodziennymżyciu.Wiemy
więcejnatematpolityki,medycyny,gospodarki,ekonomiiczyfinansów,aletowca-
lenieoznacza,żepodejmujemybardziejrozsądnedecyzjeipotrafimydokonywać
asocjacjizjawiskifaktów.Wydajesię,żenawetpowiększającesięgronaeksperckie
mająztymprocesemcorazwięcejproblemów.Naprzykładwkontekściekryzysu
finansowo-gospodarczegoświata,którytrwaod2010roku,możnazaobserwować,
żemimolicznychkomentarzyekspertównatentemat,niesposóbprzewidziećroz-
wojuzdarzeńwtymaspekcie.Nieoznaczatojednak,żewobszarzerzeczywistości
telewizyjnejniepojawiająsiępodpowiedzi,jaksobieradzićznawettaktrudnymi
sytuacjami.Touruchamiamechanizmpowstawaniapewnychutartychschematów
zachowań,któreodnosząsiędocodziennejrzeczywistości.Wtymsensietelewizja,
będąckonstruktemspołeczno-kulturowym,porządkujenaszświat,potwierdzającist-
niejącewnimreguły.
Perspektywakonstruktywistycznazakładaodpowiedniośćświatarzeczywistego
oraztelewizyjnego,alenieichidentyczność.Telewizyjnarzeczywistośćjestkonstru-
owanazelementówistniejących,nieoznaczatojednakistnieniapełnejreferencyjno-
ściwobecświatarzeczywistego.Obraztelewizyjnyitreścitelewizyjnesąreferencyj-
newobecrzeczywistości,alenieimitująjejaninieodzwierciedlająwpełni.
OdmiennestanowiskowtejkwestiizajmujeJeanBaudrillard,którynegujeist-
nienierelacjiodpowiedniościpomiędzyrzeczywistościąistniejącąobiektywnie
arealnościątelewizji.Wedługkoncepcjihiperrzeczywistościisymulacrumjakakol-
wiektakaodpowiedniośćwogólenieistnieje.LogikętegostwierdzeniaBaudrillard
udowadnia,przytaczającmetaforęmapyiterytorium.Przekonuje,żenajpierwbyła
mapa,potemterytorium.Innymisłowyrzeczywistośćmedialnaniejestdetermino-
wanaistnieniemtejpozamedialnej:nnadeszłyczasy,żemapapoprzedzaterytorium
-precesjasymulakrów–żemaparodziterytorium”(Baudrillard1997:177).Rze-
czywistośćtelewizjistajesięzatemautonomicznymbytem,kreacją,któramożein-
spirowaćpozatelewizyjnyświat.WkoncepcjiBaudrillardakombinacjeizestawienia
znaków,fragmentówiobrazówrealnościpowodują,żepowstajenowytwór,zupełnie
