Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wcentrumdyskusjinowożytnychmiałyczęstobardzo
dawne,średniowieczneczystarożytneźródła—oich
oryginalnymodczytaniudecydowałnaogółnowy
kontekstteoretyczny,wjakimwystępowały;
powszechnejestteżzjawiskoczerpaniainspiracji
przeznajbardziejnawet„nowoczesnych”
i„ponowoczesnych”twórcówzdorobkunajbardziej
„klasycznych”myślicieli.Biorąctopoduwagę,
przyjmujemyzewzględówraczejmetodycznych
idydaktycznych,żeprzez„nowożytność”będziemy
rozumieliprocesyzachodzącewkulturzeeuropejskiej
wwiekachXVII,XVIIIiXIX.Nieoznaczato,żenie
możnaustalićjakichśogólnychmerytorycznych
wyróżnikówtegookresu,zwłaszczawinteresującej
nastudziedziniefilozofii.Przeciwnie,postaramysię
—zewzględunaichuniwersalnybądźszczególnie
intensywnycharakter—jewytypować.
Przedewszystkimnależypodkreślićfakt,
żefilozofianowożytnamanaogółcharakter
pozainstytucjonalny.Właściwiewszyscywybitniejsijej
przedstawicieledziałająpozauniwersytetami
ikolegiamizakonnymi,gdziefilozofiajest
przedmiotemnauczania.Wtychakademickich
instytucjachwwiekuXVIIiXVIIIuprawiasięnadal
wnajlepszescholastykę(„nowa”scholastykajezuicka,
„druga”scholastyka);tymczasemfilozofowiegłoszący
noweidee,choćpozostajązniąwkontakcie,nieczują
sięzobligowanidouznawaniajejzaobowiązującą
doktrynę.Sytuacjazmieniasięwłaściwiedopiero
wwiekuXIX—itotylkowpewnychkręgach—kiedy
toniektórzywybitnimyślicielezajmująkatedry
uniwersyteckie.
