Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naukętakiegokształtuodegrałprzedewszystkim
rozwójastronomii,awszczególnościhipoteza
heliocentrycznawysuniętaprzezMikołajaKopernika
(1473-1543),podtrzymanairozwijanaprzez
JohannesaKeplera(1571-1630)orazGalileusza(1564-
1642).Wzwiązkuztąhipoteząjednymzgłównych
tematówdyskusjiuczonychXVI-XVIIw.stałsiętemat
skończonościbądźnieskończonościwszechświata.
Towłaśnieideanieskończonościokażesiętąideą,
zapomocąktórejnaukaodciśnieswenajsilniejsze
piętnonafilozofiinowożytnej,wszczególności
nafilozofiiXVIIw.
Teza,żewszechświatjestnieskończony,nie
narodziłasięjednaknagruncienowożytnejnauki.Jak
wiadomo,pierwszymfilozofem,któryodrzucił
średniowiecznąkoncepcjęwszechświatazamkniętego,
mającegoswojecentrumizhierarchizowanegopod
względemwartościposzczególnychswoichsfer,
koncepcjęwistocieArystotelesowską,byłMikołaj
zKuzy(1401-1464),ajeszczeradykalniejszypogląd
—wpostaciwizjiświataotwartego
izdecentralizowanego,wizjinieskończonejilości
światów—rozwinąłGiordanoBruno(1548-1600).
Filozoficznespekulacjetychmyślicielinieprzybrały
wszelakocharakteruteoriinaukowychwwyżej
zarysowanymsensie(przedewszystkimpozbawione
byłyaparaturymatematycznejinietraktowały
przyrodywkategoriachmechanizmu).Ponadto
pierwsiuczeniwysuwającyteorięheliocentryczną
—KopernikiKepler—niegłosiliwcale,
żewszechświatjestnieskończony.Kosmosbyłdlanich
