Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
42
2.WpływoświetleniasłonecznegoiatmosferynafotografowaniepowierzchniZiemi
Dlainnychkierunkówoświetleniaosłabienieświatłazwiększasię
proporcjonalniedozwiększeniamasyatmosfery,przezktórąprzecho-
dzi,comożnawyrazić:
T=
(2.2)
gdzie:T-współczynnikprzeźroczystościatmosferydladowolnego
kierunkuoświetlenia,H
0-wysokośćSłońcanadhoryzontem.
Dlaśrednichwarunkówatmosferycznychiwidzialnegozakresu
promieniowaniaprzyjmujesięP=0,75.Przeźroczystośćatmosfery
silniezależyoddługościfaliświetlnej,coilustrujerysunek2.2a.Jak
widać,atmosferawzakresieI<300nmjestpraktyczniecałkowicie
nieprzeźroczysta,dlaI=400nm,tj.nagranicyświatławidzialne-
go,taprzeźroczystośćwynosiP=0,58iszybkorośniewrazze
wzrostemdługościfali.Wzakresiebliskiejpodczerwienidochodzi
doP=0,90.
Takwięcosłabieniuulegagłówniezakrespromieniowaniakrót-
kofalowego(ultrafiolet,zakresniebieski)iwznaczniemniejszym
stopniuzakresczerwonyipodczerwony.Odpowiadazatozjawisko
rozproszeniaświatławatmosferze,oczymświadczyniebieskabarwa
nieboskłonu.
Rys.2.2.Współczynnikprzezroczystościatmosfery:a)wfunkcjiskładuspektralnegopromieniowania;
b)zmianysezonowe
