Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
terialneotoczenie,swoiściescenicznemediumteatru–czyliwszystko,comacoś
wspólnegozespektaklem,opsis–orazpodporządkowującgomythos,flfabule”.
Fabułamazaswójprzedmiotflnaśladowanienieludzi,leczdziałania(akcji)[pra-
xēos]iżycia[bios]”.Przezstrukturęfabuły,którąArystotelesnazywaflzłożoną”
lubflzawikłaną”,przypadkowetylkoopsisprzekształcasięwwaruneksynopsis,
aktuobejmowaniaspektaklufljednymspojrzeniem”.Abyjednaktakiesynoptycz-
neoglądaniestałosięmożliwe,tragediamusimiećwewnętrznąjednośćstruktu-
ralną,którejniemajązwyklezjawiskazewnętrzne15.
Weberzauważajednocześnie,żezaprzyczynąkonsekwencjiwynikają-
cychzpolemikipomiędzyPlatonemaArystotelesemdotyczącejroliiwar-
tościsztukimimetycznejteatr–flczasowemediumsekwencyjnejreprezen-
tacjiznaczącejdziałalności”16–jestwPoetycesprowadzonywzasadziena
drugiplan,apunktciężkościrozważańzostajeprzeniesionyprzezStagirytę
nazagadnienialiterackie(tj.dotycząceorganizacjiwewnątrztekstowejiwe-
wnątrzfabularnejdziełamimetycznego).Kwestiedotyczącesposobuprezen-
tacjisąwdużejmierzeupodrzędnione–flopsisprzekształcasięwsynopsis”–
anapierwszyplanzostająwysuniętetecechytragedii,któresązwiązane
zflodpowiednimuporządkowaniemzdarzeń”wchodzącychwskładmytho-
suorazzwielokrotniepodkreślanymimperatywemprzedstawieniawnim
fldziałającychpostaci”17.
Oiletwórca,niczymwspomnianymyśliwyGinzburga,podejmujetrud
konstruowanianarracjizróżnorodnychzdarzeń,bodźcówisygnałówskłada-
jącychsięnaszerokopojętąrzeczywistośćfkcyjną,otylejejflstrukturalnajed-
ność”,czylidramaturgiadzieła–niwelująciredukującmnogośćwerbalnych
ipozawerbalnychkomunikatówdochodzącychzeświata–przyczyniasięde
factowkontakciezodbiorcądooswojeniaprzezniegozdarzeńfabularnych,
adziękitemudoprzyrostupoznaniazłożonej,szerokopojętejrzeczywistości
realnej(choćbybyłatofltylko”wiedzaosamymsobieukonstytuowanadzięki
doświadczeniukatartycznemu).Wpowyższymkontekściemythosipraksis,
fabułaidziałanie,wyłaniająsięjakodwiepodstawowekategoriePoetyki,
ważnezwłaszczawodniesieniudoustrukturowaniadramaturgiitekstuoraz
jegorelacjidomedium.
15S.Weber,op.cit.,s.89-90.
16Ibidem,s.346.
17JakzauważaS.Weber:fl[ś]wPoetyceArystotelesrobi,comoże,żebyzredukowaćlub
zmarginalizowaćwszystko,cokolwiekmożnauznaćzaswoistedlamediumteatru:prze-
strzenność,materialność,widzialność–wszystko,comacośwspólnegozopsis[ł].Arystoteles
przeprowadzatęredukcjęzapomocądwóchwzajemniepowiązanychruchów:popierwsze,
rozważającteatrwpierwszymrzędziejakogatunekliteracki,tragedię(wdrugimrzędziejako
komedię);podrugie,defniująctengatunekjakonaśladowaniedziałalności”.S.Weber,op.
cit.,s.343-344.
23
