Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mająjakieśskargi,asklepikarzrobiimopatrunki.Gdyzaś
próbująsięzmieszaćznimi,tożandarmodsuwacywilów,
bocichcąkupowaćpieniądzerosyjskieodjeńców.
„Toniejarmark”–mówiżandarm.–„Pieniądzebędą
oficjalniewymieniane”.Odwracasiędomnie
zwyjaśnieniem:„Skubiątychbiedaków”.
Terazwszędzie,gdzietylkospojrzę,humanitaryzm
idobroć,jedenzRosjanmawrękuzamiastmanierki
małąpuszkępokonserwie–węgierskipodporucznik
zpospolitegoruszeniadajemumenażkę,jeniecsmutno
spojrzałnaotrzymanygulasz–kucharzsięuśmiecha
ipodajejeszczejednąporcję;nauczyciel–odpowiedzialny
zawyżywienie–rozdajeimzpudełkapapierosy;Węgier
cywil–płacizajednegoznichwokienkukantyny
dwanaściegrajcarów;żonaporucznika–adwokata
bandażujegłowęinnego.Obiłomisięouszy,żektoś
mówiponiemiecku:„AuchLehrer?”
Patrzętam,jedenzjeńcówtrzymawrękudwapudełka
zapałek.Przednimstoiwęgierskiżołnierzzpospolitego
ruszeniaisięśmieje.
„Ocochodzi?”Pytam.„Onteżnauczyciel”–mówi
Węgier.Rosłychłopakściskauszczęśliwionypudełka
idośćdobrąniemczyznąwyjaśnia:„Jestemnauczycielem
zInflant.Poprosiłemozapałki,aonzapytał,kimjestem,
więcpowiedziałem,aonnato,żeteżjestnauczycielem
idałjeszczejednopudełkozapałek”.
Iznowuśmiejąsiędosiebiedługoipowtarzają
wkółko:...Lehrer...auch...Lehrer...Lehrer...
ZgromadziłosiękołoniegozpięćdziesięciuRosjan,
aontłumaczyimporosyjsku.Smiejąsięwszyscytak
długozpowodudwóchpudełekzapałek,ażprzyszedł
druginauczycielrosyjski.„Cojest?”-Spytał.–„Poszukują
nauczycieli?”Węgierskiżołnierzwracadoswoichiwciąż
