Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niepamiętamgozupełnie.Mówiszonimtakiestrasznerzeczy,
amniewydajesięwręczabstrakcyjny–westchnął.
–Właściwietaniepamięćjestdlaciebieprawdziwymwybawieniem.
Leoniddoprowadziłdotego,żeprzezdługielata,abyjakoś
funkcjonować,musiałeśkorzystaćzpomocypsychiatry.
Igorzniedowierzaniempokręciłgłową.
–Zpomocypsychiatry?–powtórzył,sięgającpofiliżankęzherbatą.
–Byłemażtaksłabymczłowiekiem?
–Raczejzniszczonymprzezojcatyrana.Wiesz,żeon,gdymiałeś
pięćlat,zmusiłciędozabiciaczłowieka?
DłońIgorazadrżała.Bezwiedniewyprostowałpalce,wypuszczając
znichfiliżankę,którapoleciaławdół,rozlewającgorącypłyn
namarynarkę,koszulęispodniemężczyzny.Odbiłasięodjegouda
izbrzękiemupadłanapodłogę,rozbijającsięnakilkaczęści.
–Cholera!–Gwałtowniewstałodstolika.–Oczymtymówisz?
Zerwałasięzkrzesłaidopadładoniego.Chwyciłaserwetkę,
próbującwytrzećplamęzjegoubrania.
–Poparzyłeśsię?Wszystkowporządku?–dopytywała.
Zaalarmowanyhałasemnadbiegłkelner,równieżoferującswoją
pomoc.
–Nicminiejest–uciąłIgor.–Totylkoniefortunnywypadek.
–Chodźmydopokoju.Musiszsięnatychmiastprzebrać
–postanowiłaKsenia.–Weźmiemylódiprzyłożymycinapoparzone
miejsca.
–Nicminiejest–powtórzył,alegoniesłuchała.
Wydałapoleceniekelnerowi,abyniezwłocznieprzyniósłlód
doapartamentuiująwszyIgorapodramię,poprowadziłagowstronę
wyjściazrestauracji.
–Comówiłaśomoimojcu?–zapytał,gdyznaleźlisięjuż
wwestybuluhoteluizmierzaliwstronęwindy.–Kazałmikogoś
zabić?Alejaktomożliwe?
–Leonidnieznalitościiswoichsynówchciałwychowaćnawłasne
podobieństwo.Mieliścieumiećzabijaćbezmrugnięciaokiem.
–Dlaczegoniepowiedziałaśmitegowcześniej?Dużomiałemtakich
okropnychwspomnień?
–Niewiem…Nieowszystkimmimówiłeś.Byłeśdośćzamknięty
wsobieiunikałeśtowarzystwainnychludzi.PrzezLeonidakryłeśsię
wswoimwłasnymświecie,abyostatecznieuciecnawetodtegożycia
istaćsiękimśinnym.
Przystanęli,czekającnawindę.
