Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zawszewewłaściwymmiejscuiwłaściwymczasie,jakbymiałszósty
zmysł.
–Jeślichceszznaćmojezdanie…–Jegociepłyszeptpłynąłdojej
ucha.–Pomyśltylko,matcetegozabitegochłopcawjednejchwili
skończyłsięświat.Naprawdęmogłabyśżyćzeświadomością,
żezabójcacieszysiętąsamąwolnościącotyczyja,azwłaszczatwoja
córka?
–Przestań,toniefair.
–Niefairjestto,coroiszsobieterazwgłowie.Chceszdaćnogę,
boboiszsię,żeponiesieszporażkę?
–Janieponoszęporażek.
–Iwłaśniedlategotrzęsieszportkami,żetymrazemniepodołasz.
Woliszwycofaćsię,niżstanąćokowokozwłasnymstrachem.
Rozumiem,żehistoria,któraprzydarzyłasięSylwii,mogła
zablokowaćcięnasprawyzwiązanezkrzywdądzieci.AleSylwiażyje.
Możewłaśniedlatego,żezakasałaśrękawyinieodpuściłaś.
–Nicjużniemów.–Wspomnieniazubiegłegorokunadalbyły
żywe.–Niechcęwracaćdotamtegopiekła.
–Ktośinnywłaśniewnimjest.–OczyArturawyrażaływięcejniż
tysiącsłów.–Przemyśltoiprzestańsięnadsobąużalać.
Wyszedł.Zostawiłjąsamą.Zzadoniczkiwyjęłaschowanąpaczkę
papierosów.Pobawiłasięjednym,poczymschowałagozpowrotem
dopudełka.SpojrzałaprzezfirankęnaSylwię,któraprzepisywała
zksiążkiurywekczytanki.Małapodniosłagłowęiuśmiechnęłasię
szczerbatym,pomidorowymuśmiechem.
