Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ruchwtrumnie.Chłopiecpróbowałuniknąćwyciągnięciaztrumny,
zapierającsięzewszystkichsił,wujStefanpróbowałgowyszarpać,
ciotkiwrzeszczały,tylkopradziadekAlojzymilczał.
–Chcęsiępożegnać–ryknąłzewszystkichsiłKocio,chowając
siędziadkowipodramię.
–Zabierzgo!–wrzeszczałyciotki.
WujStefansapał,mamaKociarozważałaprzezchwilę,czy
poprostuniezemdleć,tylkopradziadekAlojzymilczał.
Kiedywkońcuwyciągniętochłopcaztrumnyiodczepionojego
drobnepaluszki,zaciśniętenaróżańcu,mamieKocianiepozostałonic
innego,jakzapaśćsiępodziemięizabraćzesobąsyna.
To,cozostałopowiedzianeprzezczłonkówrodziny,nienadaje
siędodruku,chociażtrzebauczciwieprzyznać,żepradziadekAlojzy
nadalmilczał.
OdtegomomentuKociomarzył,żebymiećwłasnątrumnę,
wktórejmógłbysypiać.Konieczniezbiałymaksamitem.
–Dlaczegopradziadekbyłzimny?
–Boumarł.
–Jaksięumrze,tosięrobizimno?
–Notak.Pozatymdziadkatrzymaliwlodówce…
–Wlodówce?–zachłysnąłsięKocio.–Takiejnajogurty
imleko?
–No,niewtakiejzwykłejlodówce.Wtakiejlodówcedla…
dla…no…dla…nieżywychludzi.
–Sąspecjalnelodówkidlamartwychludzi?Mógłbymtakąmieć?
–rozmarzyłsięchłopiec.
–Niemógłbyśmieć.Takielodówkisąwszpitalachalbo
wzakładachpogrzebowych.Tamsięprzezkilkadniprzechowujeciała
przedpogrzebem.
–Ach!–jęknąłzzachwytemKocio.–Chciałbymmiećzakład
pogrzebowy–wyszeptałnabożnieiodtejporyczuł,żeznalazłswoją
życiowądrogęipowołanie.
Mamachłopca,MartaBandurska,nieumiaławytłumaczyć
fascynacjisynaśmiercią.
Kociochwilęwahaniacodowłasnejprzyszłościprzeżyłtylkoraz.
Wmomencie,kiedydowiedziałsię,żeistniejetakizawódjakpatolog,
niepotrafiłzdecydować,czywolałbygolić,malowaćiupiększać
zmarłych,czymożejednakzaglądaćdoichwnętrza.Kiedyjednak
dowiedziałsię,żejednymzpierwszychdziałańpodczassekcjijest
przepiłowanieczaszkiiwyciągnięciemózgu,doszedłdowniosku,
