Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięnawielkibukietiniecomniejszypierścionek,nalekkodrżących
nogachwstąpiłnascenęiwziąłmikrofondoręki.Normalnie
powinienzapowiedziećnastępnywystęp,alemiałinnyplan.
–Izo!–zapiszczałmikrofon,bosięsprzągł.Mikołajstuknął
wniegodwarazyipowtórzyłgłębokim,choćniecowzruszonym
głosem:
–Izo!Mojesercenależydociebie!–ibuchnąłnakolana.–Czy
zechceszzostaćmojążoną?–bukiettrochęmuprzeszkadzał
wsięgnięciupoczerwonepudełeczko,mikrofonznowuzapiszczał,
Mikołajsiłowałsięzkwiatami,alewkońcuudałomusięwyjąć
pierścionek.Jakprzypuszczał,wielezoomówzrobiłonaniegonajazd.
Tłumzacząłskandować:„I-za,I-za,I-za!!!”,aIzapodeszła
doniego,wydawałomusię,żezewzruszeniemwyjęłamumikrofon
zręki,igłośno,iwyraźniepowiedziała:
–Nie.
Anastępniewręczyłaosłupiałemuiwciążklęczącemu
Mikołajowimikrofonizeszłazesceny.
Wtymmomenciepowinnazapaśćkurtynaiukryćzszokowanego
chłopakaprzedtłumem,aleniestetykurtynyniedowieźli,więc
Mikołajklęczał,mrugającgęsto,łzyciekłymupopoliczkach,
awszystkiezoomynajeżdżałynajegomokrerzęsy.WkońcuKocio
wpadłnascenę,zasłoniłgonieco,próbowałpodnieśćzkolan,
cowyglądało,jakbypróbowałgowlec,bobezwładnyMikołajnie
współpracował.
–Wstawaj,kurde,noMikołaj,wstawaj–syczałKocio,
zasłaniającgoprzedgłównąkamerąTPN-u.–Czyśtyzwariował?
Cociprzyszłodogłowy,wstawaj,kurde–sapał,szarpiącsię
zMikołajemibukietem.–Wyrzućtozielsko,pocototrzymasz,
wywalto,kurde,Mikołaj,wstań,noproszęcię…
Wkońcuściągnąłprzyjacielazescenyi,osłaniającwłasnym
ciałemprzezblaskiemtysiącafleszyzesmartfonów,przebijałsię
dowyjścia.Mikołajowiwydawałosię,żepomniejwięcejdwóch
latachzatrzymalitaksówkę,którazawiozłaichdomieszkaniaKocia.
Kocio,jakprawdziwyprzyjaciel,niekomentowałaninie
zadawałpytań,tylkozajrzałdolodówki.Wyjąłbutelkęwódkiirozlał
dokieliszków.Mikołajskinąłgłowązaprobatą,wychyliłpierwszy,
apotemnastępne.Akiedyobudziłsięnastępnegodnia–chciał
umrzeć.
