Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Mistrzgroteski
„Stojęzdalaodwszelkichteorii.Niemamnicwspólnegozwalką
kierunków.Piszętak,jakpisaćmuszęimogę.Dojakiejmitowłożą
szufladki,jestmiwszystkojedno”.
Słowapowyższepochodzązdeklaracjiartystycznejjakąwypowie-
działwwywiadzienałamach„WiadomościLiterackich”w1924roku
RomanJaworski.Byłtojedenznielicznychwywiadówudzielonych
przezpisarza.Nigdyniebyłgwiazdąliteratury,awięcdziennikarzenie
nachodziligoproszącowypowiedź.Ichociażpisywalionimwielcy
iuznanihistorycyorazkrytycyliteraccy,tojednakpozostałwnaszejli-
teraturzejakoswoistyoutsider,artystycznydziwak,twórcautworównie
ztegoświatainiezepoki,wktórejprzyszłomużyć.Podtymwzględem
jegosłowazwywiadudla„WiadomościLiterackich”brzmiącałkowicie
szczerzeinienosząznamionakokieterii.Jaworskiistotniepisałtakjak
„musiałimógł”nieliczącsięzobowiązującymitrendamiimodamiarty-
stycznymi.Możewłaśnietapostawaautorskaprzyczyniłasiędoniechęt-
negopisarzowimilczeniaizepchnięciagowliterackiniebyt.Aprzecież
jegozbióropowiadań,Historiemaniaków”,któregopierwsze–inadzie-
siątkilatjedyne–wydanienastąpiłow1910rokuwKrakowie,byłpraw-
dziwymewenementemnatleówczesnejliteraturypolskiej.
Kreatordziwności
RomanJaworskizadebiutowałw1903rokuwkrakowskimczaso-
piśmiemłodzieżowym„Przyszłość”.Debiutanckimiutworamidwu-
dziestolatkabyłydwawiersze–„Śpiewoczujnejduszy”i„Błądnica”
7
