Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Mikryurwałwpółsłowaispojrzałnamnie.
–Twójkumpelchybabędziemajaczył.Dajmukubełko,boposadzkęzanieczyści!
–Nicmuniejest,swojejużoddał.Odwczorajmichoruje.–Leonpokiwałgłową.–
Aledośćgadki.Wgeszeftachdociebieprzyjechaliśmy.Pomożesznamtoupłynnić
postarejznajomości?
Tabakierarzuciłnastółdwaworeczkizeświecidełkamiipokaźneplikiczekówi
weksli.
Władeczekzmrużyłoczyiuśmiechnąłsięwrednie.
–Żarwamzdupybucha?ZagorącowStaszowiesiędlachewryzrobiło?–spytał
słodkimgłosem.
–WarszawęchciałemHrabiemupokazać,naprowincjiwięcejsięnienauczy.Poza
tym,takikrólWolilepszącenędaniżpaserzeStaszowaczyokolic.Poślesz
Hrabiegozjakimiśfarmazonami,tosięzmiastemotrzaska–powiedziałLeon.
–Nafarmazonagowykierowałeś?–zdziwiłsięMikry.
–Hrabiatoprimadoliniarz!TakiegokarmannegoworasamMorycSzajbabydo
chewryzotwartymirękamiprzyjął–oznajmiłzdumąTabakiera.
–Dobrereferencjemudajesz.
–Bodobryzniegoczłowiek.–Leonszturchnąłmniewbok.–Nieprzysypiajbracie,
bocidzieckopodrzucą.Niewiadomo,couSadkowskiejnawywijałeś.
SmutnospojrzałemnaLeona.Nasamowspomnienienaszejrajzyprzeszedłmnie
dreszcz.PrzedoczamistanęłamiSabina.Poczułem,jaknapoliczkiwypływami
rumieniec.
Władczekoglądałuważnieczeki.Razporazpodnosiłnanasbadawczywzrok.
–Regularnarobota.Ktowamdrukował?Miałbymdlatakiegoszpeniarobotęu
siebie.
Leonwymijającopokręciłgłową.
–Nieznasz.Jedentakizpewnąręką,cowStaszowiemieszka.Niedawnosię
pojawił,niedługomiejscazagrzeje.Wolnadusza,pocałymświeciesiębuja.
Mikryuśmiechnąłsię.
–Rozumiem–tiszejedziesz,dalszebudiesz.Niechceszmówić,twojawola.Papiery
sąprima.Bioręwszystkie,ustalimynajakiprocentidobijemytargu.Codo
błyskotek,dajmikilkadni.Muszęsięprzygotować.Trzebaocenićszlif,czystośći
innepierdoły,którerzutująnacenę.Wrześnimuswmiastopuścić,blatnyjubiler
gdzieśsięzapodział.
–Ludzigubisz?–parsknąłTabakiera.
–Pijanicazniego,jakwtangopójdzie,balowaćimiesiącpotrafi.Nieraz,niedwaze
smrodugowyciągałem.Warttego.Nabłyskotkachznasięjaknikt.Chwalisię,żew
Holandiifachswójzłapał,kamienieszlifował.Conaprawdętamrobił,czortgowie.
Faktemjest,żezwiewał,jakbygowszyscydiabligonili.Troszkętowaruzesobą
przywiózł,dałemmurobotę.
–Tybraciekierujeszsięnadobroczyńcę!–zakpiłLeon.–Każdegoprzygarniesz,
pracędasz.Żyćnieumierać,mortusniestraszny,jakpanaMikregoznasz.
Władeczekniewyczułsarkazmu.Uśmiechnąłsięszerokoipowiedział:
–Ludziomrobotędaję,wielumniechwali.Dryndziarzynajmuję,handlupilnuję,o
porządeknaWolidbam.RemekTumbatroszkęgeszeftypodgryza,aleinaniego
