Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kacapyszampańskojetrąbią!
Puściłkołnierzsałaciarza.Dorożkarzześwistemzłapałpowietrze,zrobiłkrokwtyłi
wsunąłrękędokieszenipłaszcza.
–Tegoszukasz?–spytałLeon,pokazującmumosiężnykastet.
MężczyznaspojrzałnaLeona,odkaszlnąłiwychrypiałprzezzmaltretowanegardło:
–Byłomówić,żeściezchewry.Szułanymniezmyliły.MikrynaSmoczejdziała
dalej.Nakażdymwynklunygusywampowiedzągdziegoznaleźć.
Leonsięuśmiechnął.
–Byłotakodrazuprawić.Grdykęmiałbyścałąisarmakwkarmanie.
WozakzdziwionymwzrokiemspojrzałnaTabakierę,którywdrugiejręcetrzymał
jegoportfel.Nimzdążyłsięodezwać,ruszyliwnasząstronę,przekrzykującsię
nawzajemoficerowie.
–DomadameSadkowskiej!Doparyżanki!KapitanRodenkowygrałwyścigiawans
musioblać!–krzyknąłoficerzdobnywimponującebokobrody.
SpojrzałemzdumionynaLeona.
–Cotozaparyżanka?Knajpajakaś?Dośćmamwódynadzisiejszydzień.
Tabakierauśmiechnąłsięzprzekąsemiklepnąłmniewplecy.
–Tolupanar,nakrólowenocysięsołdatyszykują.Możnasięznimiwybrać,aleto
miejscewytworne.Nienakażdąkieszeń.Madamewszemiwobecrozpowiada,że
IwanGrigoriewiczPodgrodnikowuniejbalował.Zjeśćmożnaprzednioi
pochędożyć.Jakniemaszochotynatakiekaresy,panienkiumadamesąnapoziomie.
Porozmawiaszoliteraturze,operzeiwieluinnychrzeczach.Niebędzieszsięnudził.
Gwarantuję!
Wzruszyłemramionamiipokręciłemgłowązezrezygnowaniem.Panienkiwtej
chwiliwogólemnienieinteresowały.Byłemukresusił.Piekącybólwrozciętej,
ledwozagojonejdłoniniezachęcałdozabaw.Jedyne,czegopragnąłem,topołożyć
siędołóżkaiodespaćwydarzeniaostatnichdni.Ostrowiec,drakawpociąguoraz
szalonarajzapoknajpachporządniedałymisięweznaki.Nużyłomniepasmo
zabaw,pijatykiwizytwcoraztoinnychrestauracjach.Odkilkudniprawienie
rozstawaliśmysięznaszymnowymprzyjacielem.Potym,jakblatnypołatałmu
sumkę,Rodenkoodwiózłnasdohotelu.Zapowiedziałsięnawieczór,by
podziękowaćnamzauratowaniemuskóry.Odtejporygoniłemresztkąsił.Dnii
nocezlałysięwjedno,wielkiepasmopijaństwaihulanek.Leonzatozdawałsiębyć
niespożyty.Odkądwysiadłzpociąguodmłodniał,zostawiłzasobąwszelkietroski.
Zawszeopanowanyistateczny,terazbawiłsięjakbyjutromiałbyćpotop.
PodszedłdonasRodenko,uśmiechnięty,zroziskrzonymioczamiobjąłnasi
uściskałserdecznie.
–Gdybyniewy–powiedział–ktowie,cobysięterazdziało!Tenremiechadobrze
sięspisał.Aniśladu,żesumkaszytabyła!Szczęście,żewaswtympociągu
spotkałem.Ktowie,czynieSybirbymnieczekał,gdybytamtenworbumagiukradł!
Atupatrzcie!KapitanGregorAleksandrowiczRodenko!Dokońcażyciabędęwam
wdzięczny.Terazbawmysię,nocjeszczemłoda!
–Grzesiu–parsknąłubawionyTabakiera.–Nocsięskończyła,zarazciecienaulice
wyjdą!
–Czortztym!Życiezakrótkie,żebyspać!–ryknąłGregor.–Dorożka!Na
