Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jonatan,EwarystJunior,Dobrosławi...Niedźwiedź...
Anie,toostatnieniechcącymisięzapisało–stwierdziła
Laura.
–Wspaniałepropozycje!Możewezmąktóreśnadrugie
imię.
–Ajakieimięwybralirodzice?–spytałarzeczowo
Agata.
–Jerzy.Jurek.
–Jurek?!–Wszyscyspojrzeliposobiezniesmaczeni.
–„Jurek,ogórek,kiełbasaisznurek”!Szkodagadać,
cotozaimię!Żadne!–Iwoprychnął.–Nalejmi,kochana
Stello,nanicnaszakreatywność.Jurek...Nożeby
przynajmniejMarek!
Wtymmomencierozmowyisporynagleucichły,
bowdrzwiachpojawiłsiędoktorArturHański,którego
opatrznośćBożaprzysłaławostatniejchwilidorodzącej
Izabelki.Goście,dotejporyzażarciespierającysięoimię
dlanoworodka–chociażniektórzynawetnieznalijego
płci–rzucilisię,bydoktorowidziękowaćigratulować.
AgatapatrzyłanaArturaimiałagonitwęmyśli.Ten
przystojnyispokojnyfacetmiałbyćremediumnaśmierć
męża,nanieudanezwiązkizkolegamizbranży,
nauczuciowąsamotność.Zamiasttegoznówbyło
rozczarowanieirozstanie.Arturwyjechałdopracy
wKalkucie,onazostaławWarszawiezmamą,
dzieciakamiidorywcząpracą.Jużnaprawdęnie
wiadomo,zczyjejwinytoniewyszło.Zresztąniewtym
rzecz.
Alecoteraz?Czyonprzyjechałtudlaniej?Taknagle,
potym,cosobiepowiedzieli?Czytylkochciał
pogratulowaćWiktoriiponownegoślubuzKarolem?
TowszystkozdążyłoprzeleciećAgacieprzezgłowę,
zanimArturdoniejpodszedł,przedzierającsięprzez
