Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rzeszenowychfanów,niedoszłychweselników.Wkońcu
stanąłprzednią.
Długopatrzylinasiebiebezsłowa.Pierwszyodezwał
sięArtur.
–Czymożemypójśćnaspacernadrzekę?Tuniedasię
spokojnieporozmawiać,ajestemciwinienparęsłów
wyjaśnienia,prawda?–Uśmiechnąłsięipodałjejramię.
„Dotwarzymuztąopalenizną”–pomyślałaAgata
iodwzajemniłauśmiech.
–Chodźmy!
WmilczeniudoszlinadKrutynię,boobojeniemieli
nastrojuiochotynatowarzyski
smalltalk
opogodzie
inowonarodzonymdzieckuIzabelki.Artur,patrzącwnurt
leniwiepłynącejrzeki,zaczął:
–Odrazuuprzedzękilkatwoichpytań.Przyjechałem
tuspecjalnie,żebycięspotkać.Skądwiedziałem
oślubie,otym,żewastuzastanę?OdLaury.Nie
chciałemciwszystkiegoopowiadaćprzeztelefon,
bobałemsię,żeniezechceszmniewysłuchać.Laura
zresztąpowiedziała,żeucinałaśkażdąpróbęwaszej
rozmowynamójtemat.Niedziwięcisię.Comógł
cizaoferowaćwieczniezapracowanylekarznadorobku?
Terazjestinaczej.Chcęcizaproponowaćwspólneżycie,
alezzupełnieinnejpozycji.Tylkowysłuchajmnie
dokońca.Mójkolegazliceum,razemsiedzieliśmy
wławce,pamiętasz,ten,coposzedłwbiznes...
–Który?–Agataniemogłasobieprzypomnieć.
–Romek.JegorodzicemająpensjonatwBeskidach.
Byliśmytamwweekendwalentynkowy.Odpoczątku
miałżyłkędointeresów.Zacząłstudianawydziale
ekonomiiwWarszawieiwtymczasiezapożyczone
odojcapieniądzepojechałdoChin.Kupiłtamcały
wagontenisówekisprzedałgowPolscezwielkim
