Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odinternetowego.Julietjesttąwyluzowaną,spokojną
izorganizowaną,ja–tągłośnąimęczącą,aobieprzezcałądrogę
nastacjęmetrarozmawiamytylkoospotkaniuzTheArk.
–Mojejmamieodbiło–mówię,kiedywsiadamydowagonumetra.
–Wie,żeuwielbiamTheArk,alekiedypowiedziałamjej,żechcę
tuprzyjechać,zabroniłami.
–Co?Dlaczego?
–Cóż…takjakby…opuszczamprzeztozakończenieroku
szkolnego.
Tobardziejskomplikowane,leczniechcęnudzićJulietszczegółami.
Wzeszłymtygodniuodebrałamwynikiegzaminówiledwieudało
misięsprostaćwymaganiom–niezbytzresztąwysokim–stawianym
przezuczelnię,którąwybrałam.Rodziceoczywiściepogratulowalimi,
alewiem,żesąwkurzeni,żenieporadziłamsobierówniedobrze,jak
mójstarszybratRostam,którydostałnajwyższąocenęzkażdego
egzaminu,jakikiedykolwiekzdawał.
AwtedymamamiałaczelnośćodmówićmiwyjazdunakoncertThe
Arkpototylko,żebymmogłapójśćnabezsensownąceremonię
zakończeniarokuszkolnego,uścisnąćdłońdyrektorowiipożegnaćsię
zkolegamizklasy,którychpewnienigdywięcejniezobaczę.
–Tojestwczwartekrano–ciągnę.–Tegosamegodniacokoncert.
Moirodzicezamierzaliprzyjść.–Wzruszamramionami.–Togłupie.
NiejesteśmyAmerykanami:niemamyspecjalnejceremonii.Tylko
naszaszkoławymyśliłasobiejakieśdurne,bezsensownezakończenie
roku.
Julietmarszczybrwi.
–Brzmibeznadziejnie.
–Wkażdymraziepowiedziałammamie,żeniemaopcji,żebym
poszłanatocośzamiastnakoncertTheArk,aleonawciąż
miodmawiałaiwkońcupokłóciłyśmysięstrasznie,cojestotyle
dziwne,żenigdysięniekłócimy.Wciążznajdowałajakieśwymówki:
„Och,wLondyniejestniebezpiecznie”,„Nawetnieznamtejtwojej
