Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Porazkolejnyczujęsiędziwnie,słysząctoimięzamiastFereshteh.
No,aletakwłaśnienazywająmnieludziezinternetu.
Angel.
MacodrywawzrokodJulietiskupiasięnamnie.
–Hej,jaksięmasz?–pyta,alejegowzrokmówiraczej:„Cotytu,
kurwa,robisz?”.
–Hej!–mówię,starającsiębrzmiećwesoło.Niecierpię,kiedy
ludziepytają„jaksięmasz?”,zamiastsiępoprostuprzywitać.
Wyglądatrochęjakstarszawersjachłopaków,którzynękalimnie
wszkolnymautobusie.
Podłuższejprzerwieklaszczęwdłonie,odrywamodnichwzrok
imówię:
–Nodobra!Skoromęczącepowitaniamamyjużzasobą,wracajmy
dodomu,bomamwielkąochotęnapizzę.
Liczęnato,żeJulietrzucijakiśsarkastycznykomentarzalbo
przynajmniejmiprzytaknie,jakbytozrobiłapodczasrozmowyonline,
alenicniemówi.UśmiechasiętylkouprzejmiedoMaca.
–Och,Radioheadsąświetni–mówiMacwdrodzedodomubabci
Juliet.Idędwakrokizanimi.Trzyosobyniemieszcząsięoboksiebie
nachodniku.–Wiem,żesąjużstarzy,aleichmuzykawciążjest
aktualna.Myślę,żebycisięspodobali.
Julietchichocze.
–Znaszmnie,posłuchamwszelkichsmutów.
–MuszęciwysłaćlinkadoEverythingInItsRightPlace,żebyśmy
moglipogadać–ciągnie,przeczesującwłosy.–Jestniesamowicie
creepy.
JegoakcentjestpodobnydoakcentuJuliet–snobistycznyjak
uludzizMadeinChelsea,alewjegoustachbrzmiznaczniegorzej.
