Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–To,GabrieluArdałjonowiczu–zacząłkonfidencjonalnieiprawie
poufalekamerdyner–meldujesię,żejestksiążęMyszkinipani
krewny,przyjechałpociągiemzzagranicyitylkozawiniątkowręku…
Dalszegociąguksiążęnieusłyszał,gdyżkamerdynerzaczął
szeptać.GabrielArdałjonowiczsłuchałuważnieispoglądałnaksięcia
zwielkąciekawością,wkońcuprzestałsłuchaćiniecierpliwiezbliżył
siędoniego.
–PanjestksiążęMyszkin?–zapytałnadzwyczajuprzejmie
igrzecznie.
Byłtobardzopięknymłodyczłowiek,latdwudziestuośmiu,
wysokiblondyn,wzrostuśredniego,zmaleńkąhiszpanką,zrozumną
ibardzopięknątwarzą.Tylkouśmiechjegoprzycałejswej
uprzejmościbyłcokolwieksprytny;zębyprezentowałysięprzynim
cokolwiekzaperłoworówne;spojrzenie,pomimocałejswejwesołości
iwidocznejprostoty,byłocośzanadtoprzenikliweibadawcze.
„Onchyba,jakjestsam,nietakpatrzyimożenigdysięnie
śmieje”,poczułjakośksiążę.
Książęobjaśniłwszystko,comógł,naprędce,prawietosamo,
coprzedtemtłumaczyłkamerdynerowi,ajeszczeprzedtem
Rogożynowi.GabrielArdałjonowicztymczasemjakbysobiecoś
przypominał.
–Czytoniepan–zapytał–byłłaskawzroktemu,czynawet
później,pisać,zdajesięzSzwajcarii,doElżbietyProkofjewny?
–Takjest.
–Topanatuznająizpewnościąpamiętają.Pandojego
ekscelencji?Wtejchwilizamelduję…Zarazbędziewolny.Tylko,
żebypan…możebypantymczasemdopoczekalni…Dlaczegośnie
prosił?–zwróciłsięsurowodokamerdynera.
–Przecieżmówię,żesamniechciał…
Wtejsamejchwiliotworzyłysiędrzwigabinetuiwyszedłjakiś
