Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szeptem,iuznał,żenazywająmnieKotna.Potemjakiśstukniętyryś
zacząłzamnąłazićpocałymlesieiprzezwiskoprzylgnęłodomnie
nadobre.Wsumierysiowichodziłotylkooochłapymięsa,aleitak
musiałamgozabić,bopłoszyłzwierzynę.Nawetżałowałam,
boprzywykłamdojegotowarzystwa,aleprzynajmniejnieźle
zarobiłamnafutrze.
–Patrz,coupolowałem.–Galepodnosibochenchlebaprzebity
strzałą,ajasięśmieję.Tonajprawdziwszychlebzpiekarni,anie
płaski,zakalcowatyplacekzprzydziałuzbożowego.Bioręgowręce,
wyciągamstrzałęiprzysuwamnosdodziurywskórce.Wdycham
aromat,odktóregoślinanapływamidoust.Chlebtakidobryjakten
jestnawyjątkoweokazje.
–Mhm,jeszczeciepły–mówię.Galemusiałbladymświtemzjawić
sięwpiekarninawymianę.–Ileciękosztował?
–Tylkowiewiórkę.Tegorankastaruszekchybasięrozkleił
–wyjaśnia.–Nawetżyczyłmiszczęścia.
–Dzisiajwszyscyczujemysięsobieniecobliżsi–zauważam,
inawetniechcemisięprzewrócićoczami.–Primzostawiłanamser.
–Wyciągampakunek.
NatenwidokGalesięrozpromienia.
–Dzięki,Prim.Tobędzieprawdziwauczta.–Nieoczekiwanie
zaczynamówićzkapitolińskimakcentemiudajeEffieTrinket,
przesadnierozentuzjazmowanąkobietę,którapojawiasięrazwroku,
abyodczytaćnazwiskapodczasdożynek.–Niemalzapomniałem!
WesołychGłodowychIgrzysk!–Zrywakilkajeżynzkrzewówblisko
nas.–Iniechlos...–Wysokimłukiemrzucajednąznichwmoją
stronę.
Chwytamjąwustairozgryzamdelikatnąskórkę.Słodkokwaśnysok
tryskaminajęzyk.
–...zawszewamsprzyja!–kończęrównieentuzjastycznie.Musimy
żartować,inaczejzwariowalibyśmyzestrachu.Pozatymkapitoliński
akcentjesttakiafektowany,żecokolwieksiępowie,brzmiśmiesznie.
Przypatrujęsię,jakGalewyciąganóżikroichleb.Mógłbybyć
moimbratem.Takiesameczarne,prostewłosy,oliwkowaskóra,nawet
oczymamypodobnieszare.Niełączynasjednakpokrewieństwo,
wkażdymrazienapewnoniebliskie.Większośćczłonkówgórniczych
rodzinjestdosiebiepodobna.
WłaśniedlategomamaiPrim,niebieskookieblondynki,zawsze
