Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.MALARSTWOMINIATUROWE
–PODZIAŁ,PERIODYZACJA,
ZNACZENIEITECHNIKA.ZARYS
STANUBADAŃ
MalarstwominiaturowewIndiachjestsztukąodługiej
ibogatejtradycji.Twórcąjego,jakpodajemitologia,miał
byćsamNarajana(Wisznu),którypewnegodnianamalował
naswymudzieprzepięknąnimfę;zrobiłtowtakmistrzowski
sposób,żetanatychmiastożyłaiwyskoczyła,olśniewając
swojąurodąwszystkichobecnych6.Najstarszeprzykłady
przetrwałedonaszychczasówpochodządopierozXIw.n.e.
Zabójczydladelikatnejsubstancjimalarskiejindyjskiklimat,
atakżewspomnianajużniespecjalnadbałośćHindusów
omaterialnezabytkiprzeszłościspowodowały,
żeodawniejszejtradycjidowiadujemysięjedynie
zliteratury.
Ocalałedonaszychczasówmalarstwominiaturowe,
biorącpoduwagęczasimiejscepowstania,dzielisię
najogólniejnatrzyzasadniczegrupy.Pierwsząstanowią
ilustracjeksiągnaliściachpalmowych,tworzonewdwóch
głównychszkołach–Wschodniej(XI–XIIIwiek,Bengal,Bihar,
Nepal)iZachodniej(XI–XVIIwiek,Gudźarat).Wskładdrugiej
wchodządziełapowstałenaterenachbędącychpod
panowaniemmuzułmańskim:zczasówSułtanatów(1200–
1525,zachodnieiśrodkoweIndie),zterenuDekan(XVI–XVII
wiek,Ahmadnagar,Golkonda,Bidźapur)orazSzkoła
Mogolska(połowaXVI–początekXIXwieku).Trzeciąwielką
grupęstanowitzw.malarstworadźpuckie.Obrazyte,
powstałenaterenachbędącychwewładaniuksiążąt
hinduskich,dzieląsięnadwiezasadniczeszkoły:
pahari
–zpaństwhimalajskich(koniecXVII–XIXwiek)iz
Radźasthanu(XVII–XIXwiek).
Ztegoogólnegopodziałumożnajużwnosić,żehistoria
miniaturniestanowijednolitegoinieprzerwanegociągu,
niemożliwejestzatemprzedstawieniejejchronologii.
Najwłaściwszewięcwydajesięomówieniezmianwobrębie
poszczególnychszkół,zewskazaniemjedyniewpływów,jaki
