Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
egzamin.Zawszesiętosprawdzało,aletebiednestaruszki
tegonierozumiały.Często,kiedynasamympoczątkusły-
szały,żeniewystarczyimpodstawowetrzydzieścigodzin,
myślały,żeinstruktorchcejenaciągnąćnadodatkowykoszt.
Niektóreośrodkiszkoleniakierowcówwręcznieprzyjmowały
donaukipań,któreskończyły50lat,ponieważpsułyimsta-
tystyki.
–Dobze.Jesceraz.–RadekpochwaliłpaniąHalinkę,
kiedyudałojejsięprawiesamodzielniezaparkowaćwkoper-
ciemieszczącejsięnakońcupopularnegomanewrutech-
nicznegozwanegojazdąpołuku.Oczywiściesamochódstał
krzywo,aleprzynajmniejpachołkiniebyłystrącone.
–Dobrzezrobiłam,panieRadku?–zapytałapaniHalin-
ka,wysuwającgłowęprzezszybę.
–Mozebyć–wyseplenił.–Tylkotrochęksywo.
–Słucham?
PaniHalinkamiałaproblemyzesłuchemitrzebabyło
mówićdoniejgłośniejniżdoinnych.
–Niestrąciłapanizadnegopachołka,aletsebapamię-
tać,zeautopowinnostaćprosto–mówiłRadek,podchodząc
dosamochodu,żebybyćlepiejsłyszanym.–Jakpaninalek-
cjachbędziestawaćksywo,tonaegzaminie,kiedydochodzi
stres,wyjedziepanizaliniealbostrącipachołekibędziedupa
–powtórzyłtojużtrzeciraztegodnia.–Alejakterazautko
będziestałoprosto,tonaegzaminie,nawetjaksiępanizde-
nerwujeitroskejesksywi,toitakpanizalicy–spuentował
uśmiechnięty.
–Aha–przytaknęłapaniHalinkazotwartymiustamiinie-
pewnąminą.
Jejniepewnośćpoczęściwynikałazesłabegosłuchu,
apoczęściztego,żeRadeksepleniłorazmówiłbardzoszyb-
koiniewyraźnie.
10
