Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tobyłaniewesołahistoria.Osamotnościiposzukiwaniusensu.
Jednoznacznegozakończenia,rozstrzygnięciaopowieści,brako-
wało.Jakbyonasamaniewiedziała,cospotkajejbohaterów.Albo
pozostawiałaotwartąfurtkędlaprzyszłości.Tekstbyłporuszający
irefeksyjny.Głębokoosobisty.Wręczintymny.Emocjeopisywała
takżywo,żeażbolało.Jakpiętnastolatkamogłastworzyćcośtak
nawskrośprawdziwego?Toniemieściłosięwmojejgłowie.
Wiem,żeniezakpiłazemnie.Tegojestempewien.Wystarczyło,
żewróciłempamięciądowydarzeńwklasie–teoczy!
Podopowiadaniemdodałatekst:Największązaletąpisaniajest
możliwośćobdarzaniawłasnymigrzechami(imarzeniami)stworzo-
nychpostaci.
Tenkomentarzniemógłbyćprzypadkiem.Cokolwiekrobiła,
byłoprzemyślane.Tyletojużwiedziałem.Jeślimiałbymzawierzyć
swejinteligencji,tozkontekstujejopowiadaniawynikało,żejest
mnązainteresowana–chciałamniepoznać.Niepanaprofesora,
tylkomnie!Napisałatodlamnieiwyłączniedomnie.Pomyśla-
łem,żejestodważna.Boskądwiedziała?
*
SpotkaliśmysięwniedzielęranowHorteksie,największejkawiar-
niwmieście;przyszedłwcześniej,nastoleprzednimstałapusta
filiżanka.
–Witaj,Alicjo.Bardzosięcieszę,żejednakprzyszłaś–powie-
dział,ajapoczułam,żemamdoniegożalosłowonjednak”,otę
wątpliwość.
Usiadłampowolinaprzeciwko,patrzącmuwoczy.
–Jednak?Sądziłam,żetraktujemysiępoważnie…Nawetniepo-
myślałam,żetymógłbyśnieprzyjść–powiedziałamspokojnym
głosem.
Tutaj,naneutralnymgruncie,byłamwolna–zwróciłamsięper
ty,aongwałtowniewciągnąłpowietrze.
–Wciążmniezaskakujesz…–zauważyłpochwili,zmieszany.
Mówiłpowoli,pochylonywmojąstronę,ponadstolikiemwyciągnął
26
