Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uwielbialiteraturęichętniebyznimoniejporozmawiała.
Jejulubionąksiążkąokazałsię
MobyDick
.Odtegoczasu
upłynęłyjużczterylata,aAndreasowiudałosię
przeczytaćzaledwiejednątrzeciąprezentu.Także
tępowieśćo
MobyDicku
,białymkaszalocie.Odczasu
konfirmacjibardzozacieśnilikontakty.Andreasodwiedzał
AnnęwKopenhadze,rozmawialiteżprzeztelefon
iskype’a–przynajmniejrazwtygodniu.Byłjejjedynym
wnukiem,adotegorozmowyzbabciąokazałysięniemal
równiekojącejakpodróżepociągiem.Ichrelacjenabrały
zczasemcharakteruprzyjaźniiniekiedyzwracałsię
doniejpoimieniuzamiastnazywaćjąbabcią.
Zdaniemmamyzawszecechowałgowrażliwyumysł–
takonimmówiła,odkiedybyłjeszczezupełniemały.
Tomunigdyniepomagałowkontakciezrówieśnikami.
Przezpewienczas,gdyzacząłchodzićdoszkoły,wręcz
protestowałprzedopuszczeniemranodomuimiał
skłonnośćdozamartwianiasięwszystkim,copopadnie:
odchoróbponowepomysłyamerykańskiegoprezydenta.
Wmiaręjakdorastał,lękzacząłsięstopniowowyciszać,
awkażdymraziezłagodniał,alewzamianopuścił
gozapałdonaukiienergiapotrzebnadoudziału
wdrużyniepiłkinożnej,nacotakbardzonaciskałajego
mama.Niemiałwłaściwienanicochoty,aniekiedy
zupełniesięzawieszał,wybierająckontaktyzkolegami
wyłącznieprzeztelefon.
Jakomałychłopiecchodziłdopsychologa,abyzwalczyć
symptomylęku,jednakgdystałsięnastolatkiem,coraz
trudniejbyłoznaleźćskutecznąmetodę.Ostatecznie
zdiagnozowanouniegodepresjęiwówczaszetknąłsię
zmedytacją,psychoterapią,aprzezpewienczasmusiał
korzystaćzantydepresantów,którychnieznosiłzpowodu
skutkówubocznych.Irytowałogo,gdygazetypisały
o„tabletkachszczęścia”.Towkażdymrazieniebyłodla
niego.Prędzejnazwałbyjepigułkamimdłości.Jego
psychologtwierdził,żesposobemnaprzezwyciężenie
depresjijestlepszepoznaniesiebie,popracowanienad
samoocenąitakietam.Jegopomysłybardzo
przypominałyto,cojużwcześniejsłyszałodnauczycieli
