Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wczesnymetapemdzieciństwa,czylipowiedzmy,
doroku,rzadkokiedyludziegosobiewyobrażają.
Dlategożedzieckojeszczewtedyniemówi?
Żetrudnojestsięskomunikowaćzniemowlęciem?
Możedlatego,żeniesięgamytakgłębokopamięcią
świadomą.Wspomnieniadanejsytuacjiitego,cosię
działo,sązapisanewnaszymmózgu.Onesąrównież
zapisanewnaszymciele,dotarcietamteżjestważne.
Możnaporozmawiaćzrodzicami,zbabcią,ciocią,
zapytać,jakwyglądałonaszewczesnedzieciństwo,
możnaspróbowaćtojakośodtworzyć.Pamiętam
pacjenta,mężczyznę,którymusiałwrócićdoswojego
wczesnegodzieciństwa,takiegozarazpoporodzie.Tam
byłyjakieśproblemy,mamaciężkochorowała,aonprzez
dwamiesiącebyłodniejodizolowany.Dlaniemowlęcia
tobardzotrudne.Dostałzadaniezaopiekowaniasiętym
niemowlakiemiświetniesobieporadził.Przychodził
naterapięimówił:„Aterazmójmałyleżyminapiersi
iwiepani–śpi”.Śmiałamsię,żedobrze,żeniktnasnie
słyszy,bopomyślałby,żepsychologwariatka,apacjent
jeszczebardziejstuknięty.
Myślę,żetojestbardzotrudnedowyobrażenia…
Jesttrudneiniekażdyjestwstanietemupodołać.
Potrzebadotegodużejwyobraźniizdolności
doabstrakcyjnegomyślenia,aletodasięzrobić.
Ludziom,którzymajądzieci,przychodzitołatwiej.Mówią
naprzykład:„Wiepani,śpiewamkołysankęmojej
córeczceimojemuwewnętrznemudziecku”.Albo:
„Czytamimbajeczki.Obiesięcieszą”.
Czyzdarzyłosię,żektóryśzpacjentówsię
zbuntowałipowiedział:„Panichybazwariowała”?
