Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zdawałysobiesprawę,żekrajmającyprzewagę
namorzujestwstanieodciąćinnymdostawyazotanów
zChile,jednocześnieparaliżującprodukcjęmateriałów
wybuchowychirujnujączbioryrolne.Wtakich
okolicznościachkontrolanadpozyskiwaniemazotanów
oznaczałazwycięstwowkażdejprzyszłejwojnie,więc
nabadanianadwiązaniemazotuprzeznaczono
ogromneśrodki.
Niewielkieilościazotuatmosferycznegoumianojuż
przekształcaćwamoniakwwysokiejtemperaturze
ipodciśnienieniemdziękitakzwanejreguleprzekory
LeChateliera,aleprocestennigdyniezapewniał
natyledużejwydajności,byznaleźćzastosowanie
komercyjne.WzakładachchemicznegogigantaBASF
pracowałjednakFritzHaber,wytrwałyniemiecki
chemik,którypoświęciłcałelatanatestowanieróżnych
wartościtemperatury,ciśnieniaikatalizatorów
wposzukiwaniuwydajniejszegosystemu
produkcji[13*].WaltherNernst,jegostarszykolega,
odnosiłsięzpogardądowczesnychwysiłkówHabera,
twierdząc,żewynikijegodoświadczeńsą„mocno
niedokładne”,asynteza,którejpróbowałdokonać,jest
niemożliwadouzyskania.Wedługstandardów
obowiązującychwśródniemieckichchemików
napoczątkuXXwiekuopiniatarzucałapoważnycień
napraceHabera,jednaknaniegosamegozadziałała
jakostroganakonia.
Wytrwałośćprzyniosłaowoce.Wlipcu1909roku,
używającwswoimlaboratoriumwKarlsruheaparatury
testowejzosmowymkatalizatoremprzytemperaturze
500°Cipodciśnieniem100atmosfer,Haberuzyskał
tyleamoniaku,żepopłynąłonstałymstrumieniem.
TozrobiłowrażenienazespolezzakładówBASF
.
Podjętoszybkądecyzjęokomercjalizacjiprocesu
izaangażowanodoświadczonegoinżynieraCarla
