Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pierwszymnośnikiempamięci,któregoanalizęConnerton
rozwijazaDurkheimemiHalbwachsem,jestsamamiaraczasu18.
PowołującsięnarozpoznaniaRogeraCailloisczyMirceiElia-
dego,autorJakspołeczeństwapamiętająstwierdza,że„kalen-
darzeczyniąmożliwymzestawienieporządkuczasuświeckiego
zinnymporządkiem,jakościoworóżnymodtegopierwszego
inieredukowalnymdoniego,wramachktóregonajistotniej-
szewydarzeniaczasuświętegosąuporządkowaneiskoordy-
nowane”19.Connertonanalizujewswojejpracykalendarzetak
różne,jakdorocznycyklobchodówpublicznychwIIIRzeszy,
kalendarzżydowskiichrześcijański.Zwracatakżeuwagęna
sposób,wjakirewolucjerozpoczynająbudowęnowegoświata
odpowołaniadożycianowegokalendarza.Należyprzyznać,
żewswychanalizachautorczęstobazujenamateriałachzdru-
giej,aczasemnawetztrzeciejręki–naprzykładprzywołując
materiałantropologicznyzaEliasemCanettim,którysamznany
byłzdośćluźnego,poetyckiegostosunkudoźródeł.Przyczyną
nieprawdopodobnegosukcesuksiążkiConnertonaniejestjednak
oryginalnośćprzedstawianychprzykładów,leczjejunikalnasyn-
tetyczność.ItakzanajważniejszedokonanieConnertonawana-
liziekalendarzyjakonośnikapamięcinależychybauznaćsamą
śmiałośćzestawieniaijegopodsumowania,wktórymstwierdza
on,że„świętaRzeszyugruntowanebyły[...]wceremoniach
kalendarzachrześcijańskiegowtensamniemalsposób,wjaki
tenostatniodnosiłsiędozwiązanychzcyklemrocznymobrzę-
dówerypogańskiej”20.WtensposóbConnertonzwracauwagę
18Zperspektywystudiównadpamięciąkulturowąnajpełniejopisuje
zjawiskokalendarzaEviatarZerubavel(TimeMaps,TheUniversityofChi-
cagoPress,Chicago2003),wykorzystującswewcześniejszebadanianad
synchronizacjąiwzorcamiczasu[timepatterns](por.tegoż,Patternsof
TimeinHospitalLife,TheUniversityofChicagoPress,Chicago1979).
Więcejnatematkalendarzyisposobówmierzeniaczasujakonośników
wzorcówkulturypor.A.Aveni,Imperiaczasu,tłum.P.Machnikowski,Zysk
iS-ka,Poznań2001;E.Tarkowska,CzaswżyciuPolaków.Wynikibadań,
hipotezy,impresje,IFiSPAN,Warszawa1992.
19Por.s.135niniejszejksiążki.
20Por.s.94niniejszejksiążki.
13
