Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jakumysłrośniewsiłę,gdymózgsięstarzeje
książkimożnapodsumowaćsłowami:„Mózg,głupcze”.Iproszęniebraćtego
dosiebie.
Czystarzeniesięnaszegomózgujesttylkoposępneiniemawtympro-
cesieżadnegotryumfu?Niesądzę.Taknaprawdęużyjęterazcałegoumysło-
wegowigoru,jakisięjeszczeuchowałwmoimpodstarzałymmózgu,bypro-
mowaćtezę,iżstarzejącysięumysłjestzdolnydosukcesów,któresąmożliwe
jedyniewtymwłaśniewieku.Tofundamentalnatezatejksiążki.
Nadszedłczas,żebyprzestaćmyślećostarzeniusięnaszychmózgów
iumysłówwyłączniewkategoriachstrat.Starzeniesięumysłuprowadzibo-
wiemwrównejmierzedozysków.Wrazzwiekiemmożemyutracićnieco
sprawnościnaszejpamięciczyzdolnośćdługotrwałegoskupianiauwagi.Ale
kiedyrobimysięstarsi,zyskujemymądrość,aprzynajmniejdoświadczenie
ikompetencje,czymnienależygardzić.Zarównostraty,jakizyskiwstarze-
jącymsięumyślezachodząstopniowo,aniegwałtownie.Jednoidrugiejest
osadzonewcałościprocesówtoczącychsięwnaszychmózgach.Napisano
wystarczającodużoksiążekotym,costarzejącysięumysłtraci.Taksiążkajest
poświęconazyskomirównowadzemiędzystratamiakorzyściami.
Naszakulturadomagasięszczęśliwegozakończeniakażdejhistorii.Sam
jestemwytworemsurowszegośrodowiskamojejmłodościidlategododziś
mnietobawi,mimożeżyjępotejstronieAtlantykujużtrzydzieścilat.Przypo-
minamsobiewywiadwtelewizji,któryoglądałemposzczególniekatastrofal-
nymwydarzeniuostatnichlat.Potym,jakjakaśgadającagłowazarysowała
dramatyczniesurowyipotworniedokładnyobrazomawianegozagadnienia,
przeprowadzającawywiadsławnaosobowośćtelewizyjnapowiedziałaznutą
zniecierpliwienia,anawetzpewnymżądaniem:„Alecomożepanpowiedzieć,
żebyuspokoićamerykańskąopiniępubliczną?”Wtymmomenciepomyśla-
łemsobie,cozaciekawykulturowyidiom!Dajmiszczęśliwezakończenie,bo
jaknie...!
Uspokajanieniezawszejestdobre.Istniejąokoliczności,wktórych,
żebytaktowyrazić,wzięcieopiniipublicznejzajejkolektywnykarkisolidne
26
