Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wczęściempirycznejzaprezentowanobadaniawłasne.Ich
głównymcelembyłoudzielenieodpowiedzinapytania:Jak
przebiegarozmowazudziałemosobyjąkającejsię?Jakistyl
komunikacjiinterpersonalnejpreferująosobyjąkającesięiczy
maonzwiązekzichzaburzeniem,awszczególnościzjego
samooceną.Wbadaniachskupionosięprzedewszystkimnaanalizie
tekstównaturalnychrozmów,którychuczestnikamibyło120osób
jąkającychsię.Byłytorozmowynadowolnytematinatemat
jąkania.Tekstrozmówobejmował171606słów,wtym115911
pochodziłoodosóbjąkającychsię,zaś55695–odichpartnerów
komunikacyjnych.Wprzeprowadzonejanalizieuwzględniono
natężenieniepłynnościmówieniaosóbjąkającychsię,wkład
komunikacyjny,rodzajużytychaktówmowy,treśćrozmówiich
strukturę.Preferowanyprzezosobyjąkającesięstylkomunikacji
interpersonalnejustalononapodstawieSkaliKomunikacji
Interpersonalnej(Tarkowski,Humeniuk2010),natomiastsamoocenę
jąkania–jegoczynnikówbiologicznych(fizjologicznych),
lingwistycznych,psychologicznychispołecznych–przyużyciu
SkaliSamoocenyJąkania(Góral-Półrola,Tarkowski2012a).
Wrozdzialeszóstympodjętopróbęujęciająkaniasięjakoprocesu
zgodnieznowymparadygmatempracymózgu.Uzyskane
wbadaniachwynikiniepłynnościmówieniazinterpretowano
zuwzględnieniemmikrogenetycznejteoriiobjawu(Pąchalska2008).
Należydodać,żeteoriamikrogenetycznaporazpierwszyzostała
zastosowanawprocesieobjaśnianianiepłynnościmówienia
wjąkaniu.Fakttenpodkreślazatemnowatorskicharaktertej
monografii.Całośćkończąwnioskinaturybadawczejiaplikacyjnej,
zktórychzanajważniejszyuważamautorskimikrogenetycznymodel
jąkania.
