Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dlategorzadkopojawiająsięwnichopisyemocjiczy
analizyprzeżywanychuczuć.Ichautorzysąbezradni
wobecprzytłaczającegodoświadczenia,zktórymsię
zmierzyli,iwobecemocji,któreichpochłaniają.
Wrelacjachwidocznejestczęstonapięciepomiędzy
potrzebądaniaświadectwaiopowiedzeniatego,cosię
wydarzyło,anieumiejętnościączywręczniemożnością
wyrażeniawłasnychprzeżyć.Jednazocalałych
zanotowała:„nieposiadamspecjalnychzdolności
literackich,alenasamowspomnienieokropnego
przeżyciasamopióropisze.Zaznaczamzgóry,żeopis
niniejszegostanowizaledwie25procentmego
przeżycia”23.Aktoinnydodawał:„28miesięcyukrywania
siętoprzeżyciaztysiącaijednejnocy,niedającesię
opisać,niedającesięobjąćumysłemludzkim”24.Istotne
dlajakościemocjonalnejrelacjijestrównieżto,czyjest
onaautonomiczna,tj.czyzostałanapisanaprzez
ocalałego,czyteżpowstaławtrakcierozmowy(lub
wformule„zeznania”)zosobązbierającąświadectwa
ocalałych.Wtegorodzajurelacjachjeszczewyraźniej
uwidaczniasiękoncentracjanafaktachikonkretnych
wydarzeniach.Więcejopisówuczućianaliz
emocjonalnychmożemyznaleźćwdziennikachpisanych
wczasieukrywaniasię–niestety,tychpisanychnawsi
zachowałosięzaledwiekilkanaście.Staramsię
napodstawietychźródełodtworzyćtakwieleelementów
psychologicznegodoświadczenia,iletylkojestmożliwe
–choćbymiałobyćtozaledwie25procenttychprzeżyć.
Inneograniczeniasącharakterystycznedla
dokumentówsądowych,wktórychwogólenie
mamiejscanaopisywaniedoświadczeńŻydów,gdyż
