Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
JolantaKlimek
nazwywłasne(nietylkozresztątoponimiczne)funkcjonująwnaszejko-
munikacjinietylko,anawetnietylewswejpierwotnejreferencjalnej
funkcjinazewniczej,aletakże,itobodajprzedewszystkim,wewtórnej
funkcjisymbolicznej–nominatywnejjakipierwsza,nominującejjednak
niemiejscaiobiektywprzestrzenifizycznej,leczpojęciawsiatcemen-
talnegoobrazuświata.Tymsamymnazwywłasnejakoskładnikdyskursu
publicznegomająwartośćnietylkolokalizacyjną(„geograficzną”)inazew-
niczą(onomastyczną),aleteżkognitywną,będącśrodkamiidokumentami
swoiścienarodowegointerpretowaniaświata(Chlebda1997:85).
Słownictwoitopikaopisumakro-imikrokosmosuwRoksolankach
pozostająwzgodziezwyznacznikamigatunku,jakiutwórtenrepre-
zentuje.Przeprowadzonaanalizastatystycznasłownictwaujawnia
sporączęstotliwośćleksykizkręguukształtowaniaprzestrzennego,
szczególniemakrokosmosuielementówwypełniającychtło.Pierwsza
setkarzeczowników(frekwencjaod91do7,przyśredniejutworu3,95;
zob.Klimek2006)to:serce,oko,świat,ogień,ciało,rok,miłość,czas,
przyjaciel,człowiek,płomień,twarz,uroda,czoło,głowa,Kupido,
dusza,dzień,strona,Halina,noc,róża,dziewczyna,ręka,skrzydło,
strzała,wianeczek,bóg,chęć,słońce,usta,wieniec,kwiat,pióro,
woda,wiatr,ziele,ziemia,kwiatek,łódź,młódź,ogród,żal,bogini,
dobranoc,myśl,niebo,rzeka,śmierć,uciecha,wiek,zapał,krew,mło-
dzieniec,panna,pieśń,pochodnia,skała,warga,wiosna,zaloty,złoto,
chwila,dar,godzina,Helena,kłopot,miejsce,morze,nadzieja,pan,
pole,stan,syn,szyja,wianek,wstyd,fraszka,głos,kamień,kraj,las,
liść,lutnia,matka,miara,młodość,owoc,para,przyczyna,rosa,
taniec,włos,wzrok,dostatek,droga,drzewo,dziecina,dziecko,góra.
Makrokosmos
Doplanety,miejscażycialudzi,odnosząsiędwaokreślenia.Naj-
częściejjesttoświat(47użyć),rzadziejziemia(10).Prawdopodobnie
jesttozwiązanezczęściejpojawiającymsięświatemrozumianym
jako‘otoczenieczłowieka,.Wśródwyodrębnionychpłaszczyznnaj-
wyższąfrekwencjęwrozważaniachbohaterówmaświatjako‘ziemia,
planeta,miejsceżycialudzi,.
