Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
W1959rokuNi​konza​cząłpro​du​ko​waćlu​strzan​kijed​no​obiek​ty​wo​wese​riiF.
Ichczarnaobudowawskazywała,żesąprzeznaczonedlaprofesjonalnych
fo​to​gra​fów.
Aleione,takjaknaszedanewGoogle,mogązarównonieść
po​cie​chę,jakistaćsięźró​dłemcał​kiemuza​sad​nio​nejpa​ra​noi.
Pewnaszwajcarskafirmaprodukującazegarkiprzeprowadziła
skuteczną,odwołującąsiędoemocjikampanięreklamową,której
hasłogłosiło,żetaknaprawdęnigdynieposiadamyreklamowanych
produktów:dbamytylkooniedlaprzyszłychpokoleń.Jesttowgląd
wświadomośćklasową,którydajenamjeszczejednąmożliwość
rozumieniajęzykaprzedmiotów.KonserwatystaAlanClark
wpamiętnikachzjadliwieopisujeswojegokolegęzrządu,Michaela
Heseltine’a,żewyglądanatakiego,którymusikupowaćsobiemeble.
ZaaluzjąClarkastoiprzekonanie,żetylkoludziezpospólstwaalbo
nizinspołecznychmoglibykupićsobiestółdojadalnizamiast
poprostugoodziedziczyć.(Cociekawe,ojciecAlana,Kenneth,
historyksztukiidyrektorNationalGallery,byłautorem
dokumentalnegoserialutelewizyjnegoitowarzyszącejmuksiążki
Ci
​
vi
li
​
​
za
​
tion,któresprowokowałyJohnaBergeradoriposty
ina​pi​sa​niaSpo
​
so
bówwi
​
​
dze
​
nia).
Kampaniareklamowaszwajcarskiegozegarkaprzydajeproduktowi
auręwyjątkowości,leczniemierzysięzkwestiązasadniczoprzelotnej