Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zbytwiele,niejestceniona.Wręczprzeciwnie,wzbudza
uniektórychniepokój,anawetniechęć,codziśmogłeś
zobaczyćnawłasneoczy.
—Niepotępiamcię—powiedziałTomasz,wstając
zławkiizbliżającsiędoHafidy.—Raczejpodziwiam
—dodał,kładącswojądłońnajejramieniuwlekkim
uścisku.—Chybanigdyniespotkałemkogośrównie
silnegojakty.
Kobietanatesłowatylkoprzewróciłaoczami
istrzeliłajęzykiem,wchodzącdośrodkadomu.
—Możemógłbymcijakośpomóc?—Tomasz
dopytałzprogu.
—Jużmipomogłeś.Mamuciebiedługwdzięczności
zato,żedziśnieumarłamjakzwierzę.Czasjuż
naciebie—prychnęła,chybazprzyzwyczajenia.
—Zawszebędęciwdzięczna.Zawsze—dodałajuż
łagodniejizniknęławzacienionymkąciechaty.
