Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jejtegonieskomplikowanegoszczęścia.
Przyjaciółkazaprosiłamnie,abymusiadłaprzy
turkusowymstoliku,spróbowałasięodprężyć,
oczekiwałanakawęiobgadanieplanu.Ocknęłamsię
izapytałam:
—Przepraszamciębardzo,jakiegoplanu?
Obawiałamsię,żebędziemniezamęczaćgarścią
swoichrewelacyjnychpomysłów,którewmoim
odczuciuniepomogąmiwtym,żestojęnad
przepaścią.Niemiałamochotynaroztrząsanie
ostatnichwydarzeń.
—Jaktojaki?Plannatwojedalszeżycie!—Pola
uniosładłoń,dającmiznak,żebympozwoliłajej
dokończyć.—Beti,potrzebujeszdługofalowego
zaplanowaniadziałańbardziejniżktokolwiekinny.
Zapewnezauważyłaś,doczegoprowadzą
nieprzemyślanedecyzje.Toprzysporzyłocimasę
problemów.Chybaniepotrzebujeszichwięcej
—westchnęłaiuniosłapytającolewąbrew.
Czułamsięosaczona.Ostatkiemsił
wyartykułowałam:
—Rozwiodłamsię.Życiesamoułożysięjaktrzeba.
Niepotrzebujęplanu.Chcępoprostuzacząćodnowa,
jedyniezpoczuciemwolności.
—WyraztwarzyPoliniebyłjużzaczepny,ale
zirytowany.—Czytoznaczy,żeniebędziepłaczu
dorana?Telefonowaniadomnieokażdejporzednia
inocyiużalaniasięnadnieudanymżyciem?
—Polu,toniefair!—przerwałamjejtyradę.
