Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żebyłysucheiczyste,atukałużabłotanatrasie
docelu…Strzelaćczyniestrzelać?Towkońcuniejej
buty.„Nokopnijtęcholernąpiłkę!”–wydarłasięzławki
trenerka.Dobratanowa.Butynieważne,ważnagra.Nie
oszczędzałaanisiebie,aniinnych.
NatymetapieEvauciekałazlekcjidziergania,nosiła
czerwonągrzywkęifryzuręnapunka.Pasowałydoniej.
Kiedymiałaczternaścielat,usiadłazakierownicą.
Kolegająuczył,jeździlisobienielegalniewtęiwewtę
pobocznychdrogachiświetniesięprzytymbawili,
dopókijejciotkaniezobaczyłaichprzezokno.Odrazu
poskarżyłajejmamieiprzygodasięskończyła.
–Nibymartwiszsię,copowiedząinni,aletowybiórcze.
Opewnerzeczymartwiszsiębardziej,oinnewcale.Seks
bezzobowiązań?Tonorma.Niktnawetotymniemówi.
Pewniedlatego,żekażdytorobi.Idotegopije.
TaksamoniktniemówiłoEvie,kiedyijejsięzdarzało.
Przychodzisz,dobrzesiębawisziwracaszdodomu
–tojejzasada;wszkole,naboiskuiwżyciu.
Wktórymśmomencieczaszwolnił,wrzuciłaniższybieg.
Poostatniej,dziesiątejklasiepodstawówkiwyjechała
nawyspęEysturoy.Dwalatapracowaławtamtejszej
przetwórniryb.PotemprzeniosłasiędoVestmanny,gdzie
zaczęłanaukęwszkoleprzemysłurybnego.Wprzerwach
pomiędzyzajęciamipracowaławfabryce.Poznała
chłopaka,świetniesiędogadywali.Dobrzeimbyło
zesobą,więcrazemzamieszkali.Sielankatrwaładekadę.
–Tobyłodziesięćdobrychlat–mówi,kończąculubioną
drożdżówkę.–Mieliśmykonie,jeździliśmypogórach
nakempingi,obojelubiliśmydobrzezjeść.
Onmizapewniłczaswzględnegospokoju.Potrzebowałam
tego,żebysamąsiebielepiejpoznać.
Nietylkotojąprzyhamowało.KiedyEvamiała
dwadzieściaosiemlatiszkoliłasięnanauczycielkę,jej
mamatrafiładoszpitala.Zatorwsercu,omaływłosnie
