Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nestorkanieżyczysobie,żebyktokolwieknamtowarzyszył.
Awszyscywiedzą,jakelfyLasuŚrodkowegolubiąludzi–naj-
bardziejmartwych.
Sheutzatrzymałsięwpołowiedrogiodszafkidołóżka.
–Trzydni,tylemniejwięcejpowinnazająćnampodróżdo
osadyLasuŚrodka.Granicanaszychterytoriówjestblisko,alesa-
magłównasiedzibaznajdujesiędośćdaleko.Możemywędrować
nawetczterydni.Tyleczasumamynazniknięciestąd.Tosięnie
uda–gadałdosiebie.
Westchnęłam.
–Idęspać.
Byćmożebyłotomałorozsądnezachowaniewobecnadciąga-
jącejzagłady,alejamiałamdość.Jaknieurok,tosraczka.Askoro
jużitakniepowinnamprzeżyć,tochociażprzedtąwyprawą
chciałamsięwyspać.Streswyssałzemniewszelkiepokładyener-
giiiwydawałomisię,żelecęnaawaryjnymzasilaniu.
