Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chwilępóźniejmężczyźniskręciliwprawo.
LatarnieciągnącesięwzdłużchodnikaprzyulicyCmen-
tarnej,jarzyłysięmdłymblaskiem.Ichświatłozałamywało
siępomiędzynagimikonarami,wiekowychdrzew.Zimny
lutowywiatr,kołysałkikutamigałęzi,tworzączawiłą,rucho-
mąkompozycjęcieni,wktórejtrudnobyłodostrzecludzką
sylwetkę.Wpobliżuzachodnichwrótniktnanichnieczekał.
Dopierokiedypolicjancipodeszlibliżej,dostrzegliczłowieka
opartegoplecamiokamiennąkolumnę,doktórejbyłyzako-
twioneozdobnepręty,tworzącepółkulistąbramę.
–Japójdęznimpogadać–powiedziałDarski–atymiej
naokuokolicę.
Urbańskistanąłwpobliżustrzelistychkrzewówjałowca,
którebyłyposadzonewzdłużmuruokalającegocmentarz
iwyglądałyniczymdostojnefilary.Ztegomiejscamiałdo-
skonaływidoknacałąulicę.
–Wieszkimjestem?–zapytałinspektor,kiedystanąłna-
przeciwczłowieka,którymiałnagłowieprzekrzywionyna
bakierkaszkiet,adłonietrzymałwkieszeniachfilcowego
płaszcza.
–Wiem–odparłmężczyzna.
–Więcjesteśrównieżświadom,żepewnesprawyzabrnęły
zadaleko.
–Bezurazypaniekomendancie–jegorozmówcawpadł
muwzadnieirzekłtonemwktórymczaiłasięironia–ale
lepiejniemogliścietegozepsuć!–prawiewarknął.
–Popierwszeniepodnośgłosu,bomożeszzostaćskarcony
jakpies,któryszczekanaswegopana–Darskisyknąłprzez
zaciśniętezęby.–Niefatygowałemsiętutaj,żebywysłuchiwać
twoichopinii.Jakbędzieszpodskakiwał,każęcięaresztować
zaświadomewprowadzeniewbłądorganówścigania–powie-
działinspektor,którybyłnatyleblisko,żedostrzegłnatwarzy
denuncjantawyrazzaskoczenia.–Nieinteresująmniemotywy,
32
