Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zewzruszeniemzauważył,żenaseriozastanawiasięnadpytaniem.
–Wkażdymraziepięknykolor.
–Lapislazuli–patrzącwgóręobracałtesłowawmyślach,jakbyusiłowałzagęścićprzedoczami
rozmytybłękitnieba.
–Takijestwpływzawodunadobórkomplementów,botobyłkomplement,prawda?–Zagrodził
jejdrogędoschodówprowadzącychnaperony.
Nieodpowiedziała,aledostrzegłwjejoczachzdziwienie,żetaktoprzyjął.Wtedyjakbysobie
przypomniała,żepotrafiipółkokieteryjnie,półzrozbawieniemzapytała:
–Toczęstewtwoichokolicach?
–Nie,jednorazowamutacja–odparł,zastanawiającsięnadzaskakującopoważnymtonem
swojegogłosu.
–Rozumiem–kącikijejustdrgałyodpowstrzymywanegośmiechu.Okręciłasięnapięcieizanim
zdążyłpoprosićonumertelefonu,zwinniewyminęłagoizbiegłaposchodachnadół.
–Bye,Max!–dobiegłogoechemzmetra.
Wysiadłnastacjinoszącejnazwęulicy,przyktórejmieszkał.TymrazemnapisGiselastraßenie
cieszyłgoipokilkuminutachzniechęciąpchnąłciężkie,drewnianedrzwiwejściowe.Corazwolniej
wchodziłnadrugiepiętro,bezprzekonaniaprzekręciłkluczwzamku.Przednimbyłweekend.Długi
weekend.
Złapałjąkilkarazy,alenapiętyplanpobytuorazróżnicaczasuograniczyłyjegotelefony.Czułsię
rozdrażniony.Byławtychrozmowachnieobecna,czasemsmutna.Milczał,słyszącjejgłos,boleśnie
uświadamiającsobie,jakdalekojestjejciało,jasnewłosy,którelubiłprzesypywaćmiędzypalcami,
gdyleżelioboksiebie.
–Scheiße,ichvermißedich11–wyrywałomusięprzezzaciśniętezęby.Ciszaażdźwięczała
wsłuchawce.Pragnął,bypowiedziałacoś,cobygouspokoiło.Terazjeszczebardziejirytowałogo,
jakciężkoprzychodziłojejmówienieouczuciach.Bałasięwielkichsłów,jakbypowiedzenieich
nagłosmogłoodebraćimmocalbościągnąćnieszczęście.Tłumaczyłjej,żetegopotrzebuje.
Żenawetmężczyźnitakmają,naweton.
Dwawolnednipostanowiłzabićtaksamoskuteczniejakpoprzedniweekend.Szybkouporałsię
ztym,czegonienawidził–wyniesieniemstarych,niepotrzebnychrzeczy,przejrzeniemubrań.Nie
byłotegowiele,Maxbyłminimalistąinieznosiłgromadzeniaprzedmiotów.Miałwrażenie,
żeodbierająmuprzestrzeń,oddechiumysł.Dotarłdokuchni.Wszafcepodzlewemzespecjalnego
pojemnikapączkowałyplastikowetorebkiprzeznaczonenarecykling.Wyjąłcałośćizaczął
metodycznieskładaćwszystkiemałefragmentyplastikuwjednądużątorbę.Znalazłprzyokazjikilka
starychwizytówekorazautomatyczniewrzucanychdośrodkaizapomnianychrachunków.
Machinalniezbierałskrawkipapieru,zrozpęduczytającpomiętewydruki.Najednymznichdojrzał
długąnazwępobliskiejaptekiprzyMünchenerFreiheit.Ratiopharm–środekprzeciwbólowy,którego
używałanazatokii…Poczuł,jakzastygazwyciągniętąręką–testciążowy.Rozprostowałnieduży
iniecowyblakłykawałekpapieru.Obejrzałpodświatłoipoczułprzyspieszającetętno.Kupionydzień
przedjejwyjazdem!
Usiadłnakuchennymkrześle,tymsamym,naktórymkochalisięostatnimrazem.Onogarnięty
wizjąjejnieobecności,gorączkoworozpinającyjejbluzkę,podciągającydogóryspódnicę.Trzymał
jąnakolanach,tu,nastarymthonecie12,którybyłtwardy,niewygodnyitrzeszczałprzykażdym
