Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miztwarzątynkową/Ztymbólemgdyjakinni
wciskającsięwściany/Uczęsiętrzymaćgrzbiet
wyprostowany/Wpęknięciu,cosięsypienam
tynkiemnadgłową”[15].Te„twarzetynkowe”,
„twarzewmurachszarych”,ludziestającysię
„liszajem,tynkuwybrzuszeniem”przypominają
obliczabohaterówfilmu.
PrzyniosłemKrzysztofowiwierszBrylladlatego,żemoim
zdaniemdotykałonistotynaszejopowieści.
Zachowałsięzapisanydopołowy
szesnastokartkowyzeszytznapisemnaokładce
„Notatkido
Szczęśliwegokońca
”,bo–przypomnę–
takbrzmiałpierwotnytytułfilmu,októrym
rozmawiamy.Napierwszejstronieodgórypiórem:
„LekturyodKrzysztofaPiesiewicza”.Pamiętapan,
coKieślowskimiałprzeczytać?
Nie.Naprawdęniepamiętam,alejestembardzociekaw.
KieślowskistreściłwywiadmecenasaTadeusza
deVirionopublikowanywtygodniku„Polityka”
w1977roku.Następniezanotowałfragmenty
wypowiedzikilkuadwokatównaogólnopolskim
zjeździeadwokaturyw1981roku,któreukazały
sięwnumerze3–4„Palestry”ztegosamegoroku,
potemnaparustronachwypisyzhistoriipolskiej
adwokatury,wypowiedździekanaparyskiejRady
AdwokackiejJeanaCoutrona,kilkazdańzksiążki
wspomnieniowejznanegoprzedwojennego
adwokataMieczysławaJarosza
Wędrówki
pościeżcewspomnień
iwreszciepozycjawtym
zestawienajbardziejzaskakującaiintrygująca–
powieśćJurijaTrifonowa
Drugieżycie
.Ztejkrótkiej
notatkiwnioskuję,żeodegrałaonaszczególnąrolę
