Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Napoczątku2017rokuMichałMerczyński,dyrektor
NarodowegoInstytutuAudiowizualnego[1],wystąpił
zpomysłem,bymprzeprowadziłcyklrozmów
zKrzysztofemPiesiewiczem,którezłożyłybysię
naksiążkęojegopracyzKrzysztofemKieślowskimnad
scenariuszamifilmowymi.Ponieważjakofilmoznawca
odlatzajmujęsiętwórczościąreżysera
Dekalogu
,ogromniebyłemciekaw,jaktawspólnapraca
wyglądała.Nietylkodlatego,żechodziodzieła,których
siłaoddziaływanianiesłabnie,awprostprzeciwnie,
oglądanesąwciążprzeznowepokoleniawidzów
odkrywającychdlasiebiekinoKieślowskiego,aletakże
dlatego,żetescenariusze,stanowiąctakistotną
podstawęfilmów,odlatwiodąosobnyżywotjakoutwory
wydawanewpostaciksiążekiczytanenacałymświecie.
SpotkanieKieślowskiegoiPiesiewicza,reżysera
iadwokata,dlaobuoznaczałoprzełom.Pierwszystawał
przedradykalnymzwrotemwdotychczasowejtwórczości
filmowej,zwrotem,któryprzyniósłfilmyzaliczane
donajważniejszychwdziejachkina,drugiotwierałnowy
rozdziałwżyciu,zostającscenarzystąfilmowym
iwspółtwórcąnajbardziejznanychfilmówKieślowskiego:
Bezkońca,Krótkiegofilmuozabijaniu,Krótkiegofilmu
omiłości,
dziesięciuczęści
Dekalogu,Podwójnegożycia
Weroniki
oraztrylogii
Trzykolory
,czyli
Niebieskiego,
Białego
i
Czerwonego
.WdrodzedoWarszawy
napierwszespotkaniezKrzysztofemPiesiewiczemporaz
kolejnyoglądałemfilmdokumentalny
Dominique’aRabourdina
KieślowskiPiesiewicz.Dialogue
autourduDécalogue
(
Dialogwokół
Dekalogu,1994)
iczekałemnamoment,gdyKieślowskiwypowiada
zdanie,któreprzedlatymocnozapadłomiwpamięć:
„SpotkaniezPiesiewiczembyłodlamnieistotne,itojest
jedenztakichistotnychprzypadkówwmoimżyciu,
