Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Inieważne,coterazbympowiedziałaalbocobymzrobiła,onmnie
oleje.
Noidobrze.Skorochce,byśmypozostalinieznajomymi,to…
Zauważam,żenajegomiejsculeżączapkazdaszkiemiokulary
przeciwsłoneczne.Jakimcudemonzapomniałoswoimkamuflażu?
Przeczesujęwzrokiemrzędyludzi,ażnatrafiamnaniebieską
koszulę.Christianjestjużnasamymkońculoży.Łapięjego
zapomnianyskarbiprzepychamsięmiędzysiedzeniami,coniejest
łatwe,boprawiewszyscykibicestojąidopingują.
–Christian!–krzyczę.
Nieodwracasię…Noniemogę.Jachcęmutylkooddaćjego
rzeczy.
Kiedywreszcieudajemisięwybiecprzedstadion,wpadamwtłum
ludzi,którzyniedostalibiletów,ialboniemająwdomutelewizorów
(wAmerycetochybaniemożliwe),albosąpoprostuzapaleńcami.
Wiem,cotooznacza.Będęmusiałasięprzeznichprzeciskać.
Gorzej…docieradomniegłośnyryktłumu,zwiastującykoniecgry.
Czyliwciągukilkuminuttentłumzrobisięjeszczewiększy.Jak
zwykle,przezgodzinę,będęmusiałaznimimaszerować,boinaczej
zostanęzadeptana.
Noitokoniec.Aniniewrócęnastadion,zresztąniemamjużpoco,
aniniedogonięChristiana.Poddajęsię.
Poprostucudownie,wspaniale.
Chybaże…wyciągamtelefoniwybieramzapisaneostatnio
połączenie.
Nieodbiera.Debil.
Wysyłammuwiadomość.
Ja:Zostawiłeśswójkamuflaż.
