Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czterdziestki.Chociażmałżonkowiewyglądali
namłodszych,prawdopodobniemusielimiećtylelat,
bodziewczynazwracałasiędonichpermamoitato.
Oboknichsiedziałichmłodszynaburmuszonysyn,
któregoponuraminaodstawałaodzadowolonego
szczebiotusiostry.KobietaoimieniuLenawzbudzała
sympatięmiłąaparycją,roześmianymioczami
iprzyjaznymuśmiechem.Niebyłaklasycznąpięknością,
alenapewnopodobałasięmężczyznom.Obokjejcórki
siedziałamłodakobietapotrzydziestce,mniejjednak
atrakcyjnawizualnieodLeny.Krzesłoobokbyłopuste,
alepochwilizająłjeprzystojnymężczyzna.
–O,widzęnowetwarze–powiedział,uśmiechającsię
doOrłowskich.–Dzieńdobry.KonradMigaj.–Mówiącto,
ukłoniłsięszarmancko.
Orłowscyrównieżsięprzedstawili.Renataukradkiem
przyglądałasięmężczyźnie.Byłnaprawdęwyjątkowo
przystojny.Rysytwarzymiałjakbywyrzeźbioneprzez
artystę,awysportowanąsylwetkęopinałzielony
bawełnianyT-shirtpodkreślającyidealnytors.Orłowska
zauważyłaożywienienatwarzykobiety.NatomiastLena
niezareagowałanajegowidok,tylkopowiedziałacoś
cichodosyna.Chłopakodburknąłjejdośćniegrzecznie.
–Dajmispokój–warknął.
Jegomatka,trochęzmieszana,zwróciłasiędoRenaty.
–Jakpaństwuminąłlot?–zagaiła.–Skądlecieliście?
–ZPyrzowic,apaństwozBalic?
–ZWarszawy.Niedostaliśmybiletów.
–TomusieliściewyjechaćzKrakowawnocy?
–Nie.CałąpaczkąprzyjechaliśmywczorajdoModlina.
Renaciedobrzesięrozmawiałozkobietą,aletrwało
tokrótko,boAnastazjawtrąciłasiędorozmowyizaczęła
perorowaćnatematślamazarnejobsługikelnerów.
