Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI.Zasadyodpowiedzialnościkarnej
Art.11
samczyn”jakoprzesłankakumulatywnejkwalifkacji[w:]Zbiegprzepisóworazzbiegprze-
stępstwwpolskimprawiekarnym.MateriałyIIBielańskiegoKolokwiumKarnistycznego,
red.J.Majewski,Toruń2006,s.43in.).
5.Trafnywydajesiępogląd,żeposługiwaniesiępojęciemczynujestwynikiemprzyjęciana
użytekprawakarnegopewnejkonwencjiterminologicznej.RacjęmawszakM.Cieślak,
twierdząc,żewrzeczywistościobiektywnejniemaczynówwpostacijakichśodrębnych,
oddzielonychodsiebieaktów.nIstniejątylkotakczyinaczejzachowującysięludzie,ito
zachowaniesię,będąceprzecieżwyrazemichnieprzerwanejegzystencji,jestpewnącią-
głością,złożonąznajróżnorodniejszychzlewającychsięzesobąprzejawówaktywności
ibierności”(M.Cieślak,Polskie…,1995,s.149).Słuszniezatemzwracasięuwagęnato,
żezachowanieczłowiekatopewnecontinuum.Niejestonozatomizowane,leczznatu-
ryrzeczyciągłe,przechodzącenieustanniezjednejfazywnastępną.Wartoodnotować,
żewpostanowieniuz28.03.2002r.SądNajwyższy,powołującsięnawypowiedźM.Cie-
ślakadotyczącąkonwencjonalnościprawnokarnegopojęciaczynu,dośćzdecydowanie
wyraziłpogląd,żeniemanczynów”wpostacijakichśodrębnych,oddzielonychodsiebie
aktów,stanowiącychelementyrzeczywistościobiektywnej.TymsamymSądNajwyższy
opowiedziałsięzanormatywnym,niezaśzaontologicznymujęciemczynu,uznając,
żeczynmabardziejcharakterocennyniżopisowy(postanowienieSNz28.03.2002r.,
IKZP4/02,OSNKW2002/5-6,poz.37).Jednocześniezdrugiejstronyworzecznictwie
SąduNajwyższegowielokrotniepodkreślano,żezagadnienie,czydanezachowaniepo-
winnobyćtraktowanejakojeden,dwalubwięcejczynów,należydonajtrudniejszych
inajbardziejspornychwdoktrynieiworzecznictwie,sformułowaniezaśogólnychiwy-
czerpującychcałośćproblematykizasad,odnoszącychsięzarównodozdefiniowania
czynuwznaczeniuprawnokarnym,jaki-przedewszystkim-precyzyjnychkryteriów
jegotożsamości,jestniezwykletrudne.Stąd-przyprzyjęciuzapunktodniesieniaczynu
naturalnego(rzeczywistego),wnormatywnym(funkcjonalnym)ujęciutegozjawiska,
traktowanegojakowycinekokreślonegocontinuum-podstawęocenstanowićmogąza-
równoformułowanewliteraturzeiorzecznictwiekryterianegatywnetożsamościczynu,
jakikryteriapozytywne,odwołującesiędoprzesłanekobiektywnychisubiektywnych
(por.m.in.postanowienieSNz25.02.2002r.,IKZP1/02,OSNKW2002/5-6,poz.35;
wyrokSNz27.02.2002r.,IIKKN17/00,OSNKW2002/7-8,poz.55;postanowienieSN
z28.11.2002r.,IVKZ40/02,OSNKW2003/1-2,poz.13,ipowołanąwtychorzeczeniach
literaturę).
6.Wypowiadającsięnatematgranicnczynu”rozumianegojakofragmentdziałalnościdane-
gopodmiotu,stanowiącejprzedmiotprawnokarnejanalizy,J.Majewskistwierdza,żegra-
nicetewyznaczaustawodawca(por.J.Majewski,„Tensamczyn”…,s.43).Przekonujetakże
stwierdzenieM.Rodzynkiewicza,żejakiekolwiekpróbywyznaczaniagranicczynu,rozu-
mianegojakoprawnokarnierelewantnywycinekfragmentudziałalnościpotencjalnego
sprawcy,zapomocąkryteriuminnegoniżdostarczaneprzezustawodawcęmającharakter
czystospekulatywny(por.M.Rodzynkiewicz,Modelowanie…,s.28in.).
JacekGiezek
97
