Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział48.Przepisyogólne
Art.426
zażalenienapodstawieart.429§2(zob.szerszeuwagiwtymprzedmiociewkomen-
tarzudoart.429,wszczególnościtezy24-26).WdalszymokresietakżeSAwKra-
kowieskorygowałzalecanytrybpostępowaniawomawianejkonfiguracjiprocesowej
(zob.np.postanowieniez13.08.2007r.,IIAKz379/07,LEXnr335741).
28.Przepisart.426odmomentuwejściawżyciezredagowanybyłtaknieprecyzyjnie,
wywoływałsporycodotego,czyprzysługujenwewnętrzna”drogaodwoławcza
wówczas,gdyjakosądodwoławczyorzekałSądNajwyższyiwówczasgdysądten
orzekałjakosądkasacyjny,azatemgdy-zgodniezart.518-stosujesięodpowied-
nioprzepisydziałuIXk.p.k.Codoistotytychsporównagrunciepoprzedniegosta-
nuprawnego,tj.przedwejściemwżycienowelizacjiz20.01.2011r.,
zob.np.R.A.Stefański,S.Zabłocki(red.),Kodekspostępowaniakarnego.Komentarz,
t.3,Warszawa2004,s.31-33.Nowelezlat2011-2015niezdezaktualizowałysedna
tegosporu,nadalbowiemniejestjasneto,czywyjątkiokreślonewart.426§2od-
nosząsiętylkodosąduodwoławczego,czytakżedoSąduNajwyższego.Odpocząt-
kuopowiadałemsięzarozstrzyganiemtegosporuprzynadaniudecydującegozna-
czeniawykładnijęzykowej,zgodniezktórąsytuacjewyjątkowenależałobyodnosić
odpowiedniodopostępowaniawtrybiekasacji,atymbardziejdosytuacji,wktórych
sądtenspełniarolęsąduodwoławczego.Ponieważjednaksilneracjenaturyfunk-
cjonalnejisystemowejprzemawiajązaprzyjęciemrozwiązaniaodmiennego,rzetel-
nośćnakazujeprzedstawienieobupunktówwidzenia.Wświetlewykładnijęzykowej
zauważyćtrzeba,sformułowanienchybażeustawastanowiinaczej”odniesione
zostałow§1docałejtreścipoprzedzającejowozastrzeżenie.Dotyczyćonopowin-
nozatemzarównoorzeczeńsąduodwoławczego,jakiorzeczeńwydanychprzezSąd
Najwyższy.Innymisłowy-wart.426§1zawartezostałydwienormy.Zgodnie
zpierwsząodorzeczeńsąduodwoławczegocodozasadynieprzysługujeśrodekod-
woławczy,chybażeustawastanowiinaczej.Zgodniezaśzdrugąśrodekodwoławczy
nieprzysługujerównieżodorzeczeńSąduNajwyższego,chybażeustawastanowi
inaczej.Ustawazaśnstanowiinaczej”niżwart.426§1wodniesieniudokilkuro-
dzajówpostanowień,jużwnastępnymparagrafietegosamegoartykułu,atakże
winnychjednostkachredakcyjnych.MaracjęP.Hofmański(zob.P.Hofmański
(red.),E.Sadzik,K.Zgryzek,Kodeks…,t.2,2011,s.726),gdystwierdza,żeSądNaj-
wyższynigdyniemożeorzekaćjakosądtrzeciejinstancji,takżewdrugiejinstancji
bowiemnierozpoznajeonzażaleńnapostanowieniawprzedmiocietymczasowego
aresztowania,awięcniewchodziwgręwyjątekokreślonywczęścipierwszejart.426
§2.Wszystkiewyjątkiokreślonewczęścidrugiejart.426§2jużjednakwchodzą
wgrę,albowiempostanowieniawopisanychtamkwestiachteoretyczniemogąbyć
wydawaneprzezSądNajwyższyzarównowówczas,gdypełnionrolęsądukasacyj-
nego,jakigdypełnion(zdecydowanierzadziej)rolęsąduodwoławczego.Pozostając
nagrunciewykładnijęzykowej,należywskazać,żeustawodawcaniewprowadził
żadnychdystynkcjimiędzypostępowaniemodwoławczymtoczącymsięprzedsąda-
81